De avond en nacht op Medium Care Kinderchirurgie

Nadat Levi wakker werd, mocht hij terug naar afdeling medium care kinerchirurgie. Hij was meteen lekker wakker en wilde drinken. In het ziekenhuis worden voedingen voor je klaargemaakt een speciale melkkeuken. Erg handig, ware het niet dat ik opeens op het etiketje Nutrilon H.A. 2 zag staan. Huh? 2? Das toch vanaf 6 maanden? Even nagevraagd en ja hoor. Oeps, foutje! Gelukkig had ik mn eigen voeding van thuis bij me!

Afijn, flesje gedronken en weer een tevreden manneke. Hij lijkt weinig pijn te hebben en dat is erg fijn. We liggen met 3 andere kindjes op een zaaltje. Levi is een keer de oudste! Er is 1 jongetje wat amper bezoek heeft. Hij is op 3 juli geboren en direct geopereerd en alles. Ik snap niet dat je dan niet erbij blijft! Nog zo klein! We hebben gisteren een uurtje iemand gezien, voor de rest wordt hij verzorgd door de verpleegsters. Best jammer, want hij is heel onrustig en ze hebben niet altijd tijd om hem te troosten natuurlijk... Het jongetje naast ons krijgt ook alleen bezoek tijdens het bezoekuur, maar volgens mij snappen die mensen letterlijk nog niet zo goed dat je hier bij je kleintje mag blijven? Ze zijn dol op hem en vinden het verschrikkelijk om afscheid te nemen en toch doen ze het?cMaar oordeel niet opdat gij geoordeeld wordt, want je kent het verhaal niet!

Oke, terug naar Levi. Nadat hij een klein beetje bijgekomen was, werd hij direct naarboven gereden voor zijn chemo. Dit moest direct, want zijn bloedplaatjes waren toch aardig gezakt. Vorige week 210. Toen mochten we de prednison afbouwen. Toen woensdag opeens maar 140 (wisten we niet, kregen we gisteren te horen) en nu had hij geen chemo gehad en zat hij gisterochtend dus aan de 65, vóór de operatie. Kijk, dat je tijdens een operatie bloeplaatjes kwijraakt, is logisch, maar dit was daarvoor dus al.. Echt een klap in ons gezicht, omdat wij dachten dat als de tumor niet groter werd, het ook niet zijn stollingfactoren en bloedplaatjes kapot kon make. Wel dus!! Nu weten we helemaal niet meer waar we op moeten letten!!

Toen kreeg Levi de chemo. Geen prikken of iets, dus je zou denken dat hij het niet zou merken. Nou echt wel! Hij krijste alles bij elkaar! Ik snapte er niets van en raakte in paniek. STOP STOP er gaat iets FOUT!! Hou op!! De verpleegkundige stopte en Levi snikte nog wat na. Wat is er mevrouw? Nou, hij krijst nooit als hij dit krijgt, weten jullie zeker dat het echt in een bloedvat terecht komt en niet ergens anders???? Ja mevrouw, echt, anders spuit de lijn niet zo mooi door. Oke, prima, maar toch even wachten op dokter de Laat. Ontzettend compliment naar die verpleegkundiges, want al ik het niet vertrouw en ik geef dat aan, dan stoppen ze direct en halen ze andere mensen erbij. Je wordt echt wel serieus genomen, ook als zij zeker weten dat het goed zit, stoppen ze wel! Gelukkig bleek mijn bezorgdheid (eindelijk!!) een keer onterecht. De lijn zat wel goed, maar dat spul prikt een beetje en als je eerst een prik zelf hebt gehad, valt dat spul mee. Nu was dat niet zo en kreeg hij opeens iets prikkends in hem en daar reageerde hij op. Pffff! Bedankt voor de uitleg :)

Terug naar Chirurgie want er was geen plaats op oncologie. De wondjes in zijn nek en hals bleven bloeden.. Dat zag er niet goed uit. Dus dokter erbij. Ze gingen overleggen. Ondertussen moesten we een infuuszakje in een hydrofiele luier wikkelen en die op de wonden duwen. Je zou denken: 'Zijn ze gek geworden? Je gaat toch niet op een wond staan douwen??' Maar het was wel echt beter dan een transfusie, want dat brengt veel meer risico'smet zich mee. En Levi bleef er eigenlijk heel kalm onder. Maar ja, het bleef bloeden. Inmiddels vier pleisters. Er mocht niet te veel meer wegvloeiien. De dokters besloten om de pleisters te verwisselen om goed in de gaten te hebben hoeveel bloed hij nog verloor. Maar dat doen ze normaal nooit. Je komt niet aan zo'n lijn als hij er net in zit. Dus een hoop heisa van tevoren, maar goed daar gingen we.