Het bevallings verhaal...

Zaterdag 28 november (op de kop af 37 wkn zwanger)

Vanmorgen werd ik zoals normaal wakker, even naar het toilet en daar kwam ik tot de ontdekking dat mijn slijmprop mijn lichaam had verlaten... Nou ja niks aan de hand toch? Ik had gelezen dat dat geen voorteken hoeft te zijn voor de bevalling.

Na een heerlijke douche ben ik gaan ontbijten en heb ik een boodschappenlijstje gemaakt. Ik was intussen aan het wachten op mijn moeder die mij zou komen halen om boodschappen te gaan doen. Man lief was nog aan het werk en zou om een uur of een 's middags thuis zijn. Toen mams er dan was nog even een bakkie koffie gedaan en toen vertrokken richting supermarkt. Uurtje later waren we weer thuis en hadden we afgesproken 's middags nog even het dorp in te gaan, omdat Sinterklaas ook in het dorp zou zijn en dat is gezellig.

Dus snel de boodschappen in de kast drukken en dan even lunchen en toen bedacht ik me dat het misschien wel eens verstandig zou zijn als ik nog even een middag dutje zou doen. Ik lig net lekker op de bank toen om half 2 mijn telefoon ging, dat was manlief, hij komt later thuis. De trailer die hij moest ophalen was er nog niet en dat kon wel eens een latertje worden vanavond. En plots plastte ik in mijn broek (dacht ik) dus snel naar het toilet. Nee dit is geen plas, zou dit dan vruchtwater zijn??? Snel verteld aan manlief dat ik de vk maar eens moest gaan bellen en dat ik hem zo spoedig mogelijk weer terug zou bellen.

Volgens de vk moest ik meteen plat liggen omdat 2 wkn daarvoor ons kindje nog niet voldoende was ingedaald, dus ik naar bed! Schoonmoeder gebeld die zou me bijstaan in het geval Richard niet optijd thuis zou zijn...!Mijn moeder afgebeld. Mijn broer gebeld want die had mijn kraammatras thuisliggen ( had een logeetje gehad) Hij is meteen gekomen en heeft samen met schoonmama het bed opgemaakt.Richard gebeld dat de bevalling wel eens heel vlot zou kunnen gaan volgen dus hij moest maar richting huis komen! We hebben afgesproken dat hij rustig aan naar huis zou komen. (ik heb liever dat hij de bevalling zou missen dan dat onze kleine zijn vader zou missen!) Het duurde maar even en daar was de vk ook al. Na een kleine controle bleek dat ons kindje inmiddels genoeg was ingedaald en ik mocht dus gewoon wat rondlopen en doen waar ik zin in heb.

Met de vk afgesproken dat zodra de weeën een uur lang om de vijf minuten kwamen moest ik bellen!

Om drie uur begon ik dan de weeën te voelen, ik had nog zoiets van is dit alles? Om half vier werd het al een stuk heftiger, samen met schoonmoeders heb ik de was op zitten vouwen. En om 4 uur had ik al 3 weeën om de vijf minuten! Om half vijf de vk weer gebeld en die zou komen. Om vijf uur was ze er weer en toen had ik al 1 cm ontsluiting. Ik mocht lekker onder de warme douche gaan staan als ik daar zin in had of lekker lopen...

Normaal is het een uur per cm...! Dus ik snel aan het rekenen dan kon Richard er nog bij zijn! Met de vk afgesproken dat ze om acht uur nog een keer langs zouden komen...

Ik ben lekker onder de warme douche gaan staan en mijn schoonmoeder had inmiddels de tv aangezet en de verwarming op een 26 graden gezet dus lekker warm voor de kleine! Na het douchen had ik best wel zin in een boterham of zo dus heeft ze een boterham voor me gesmeerd met een kop thee! Maar bij elke hap werden de weeën heftiger (leek het). Ik heb een uur gedaan oven één boterham! Ondertussen belde Richard om te vragen hoe het ging. Mijn schoonmoeder heeft hem gesproken omdat ik op dat moment net een wee aan het weg puffen was, ze heeft hem een leugentje uit bestwil verteld. Richard vertelde dat hij rond tien uur thuis kon zijn! Goed nieuws natuurlijk!!! Na het eten nog een keer douchen. Maar nu zakte de pijn niet weg met het warme water! Dus naar bed gegaan op mijn zij gaan liggen, dat ging ook redelijk.

Om zeven uur vond mijn schoonmoeder het wel goed en heeft de vk gebeld de weeën volgden elkaar vlug op en hielden ook langer aan! Dus om kwart over 7 stond de vk weer naast mijn bed. Nu had ik al 7 cm ontsluiting! NEE ging er meteen door me heen! Dus ik ben in mezelf met onze kleine gaan praten. En ik heb gesmeekt of hij alsjeblieft wilde wachten tot heit thuis zou zijn!

Om negen uur mocht ik dan met de eerste perswee beginnen. Natuurlijk probeerde ik te weigeren maar jah die kleine wilde er natuurlijk ook uit dus ik moest wel! Dus verstand op nul en maar doen wat er me gezegd werd. Om kwart over negen werd er tegen me gezegd dat het verstandiger was om naar het ziekenhuis te gaan want als ik op mijn rug lag om te persen dan viel het hartslagje van de kleine weg...

Inmiddels werd de ambu gebeld en mijn schoonmoeder belde met Richard. Die was gelukkig vlakbij en kon elk moment thuis zijn! Hij is naar boven gerend, heeft mij een kus gegeven en heeft snel wat andere kleren aan kunnen trekken en mijn tas met spullen gepakt en in de ambu gesprongen! En onder politiebegeleiding zijn we naar het ziekenhuis vertrokken! (Er was namelijk net een voetbalwedstrijd afgelopen)

Wat een rit!! Bij elke hobbel of kuil in de weg had ik weeën! Achteraf hoorde ik via Richard dat het verplegend personeel van de ambu mij een bikkel vonden, ik bleef rustig en in mezelf gekeerd. Terwijl ze heel vaak mee maken dat er meiden/ vrouwen zijn die liggen te gillen!

Eenmaal in het ziekenhuis werden er eerst wat toeters en bellen op mij en de kleine aangesloten, ik heb geen idee wat dat allemaal is geweest maar ik werd rustig toen ik het hartje van de kleine hoorde! Vervolgens kwamen mijn moeder en mijn schoonmoeder binnen, mij succes wensen! Mijn schoonmoeder is trouwens bij mij en Richard gebleven en mijn moeder wilde op de gang wachten!

Ik mocht vrijwel meteen weer persen, gewoon zoals thuis. En ik hoorde contstand het hartje kloppen. Zo ontzettend fijn om te weten dat alles goed gaat! En na een klein knipje is DENNIS dan om 22:59 uur geboren! Wat is dat een wonder om zo'n klein mensje op je buik te mogen hebben! En wat is het toch fantastisch om de blik van je vent te zien veranderen! Richard straalde gewoon! Zo ontzettend mooi!

Met z'n drietjes hebben we de nacht doorgebracht ik het ziekenhuis. Richard en ik hebben misschien een uur geslapen, ik heb alleen maar kunnen genieten van het kleine wonder naast mij in de wieg! En nog steeds ben ik stapel verliefd op onze kleine vent!