Het leven van een verloskundige

11 maanden ben ik intussen alweer verloskundige. Ik ben al helemaal gewend. Met het hollen en stilstaan wat bij het vak komt kijken, had ik tijdens mijn stages al kennis gemaakt. Na een rustige maand mei, bestond juni voor mij vooral uit 'hollen'.

Ik werk in een praktijk met 2 teams waardoor het vaak relatief rustig is en we ook vaak meerdere diensten achter elkaar draaien. Begin juni was het mijn beurt ook de weekenddienst te draaien (voor beide teams, dus dubbel zo druk). 5 24uurs diensten achter elkaar (woensdagochtend t/m maandagochtend). Doen we wel even. Zowel 1, 2, 3 als 4 juni mocht ik thuis een kindje op de wereld verwelkomen. 3 hiervan werden 's nachts geboren. Zoals je begrijpt heb ik niet zoveel geslapen deze dagen en was ik blij als ik overdag wat uurtjes in kon halen. Weinig slaap daar kan ik gelukkig wel goed tegen. We gaan stug door op powernaps, adrenaline en niet te vergeten de energie die je krijgt als je zo'n mooie bevalling mag begeleiden. Al zal ik niet ontkennen dat het aardig pittig was.

Vorige week had ik 2 rustige diensten en een lekker lang weekend waarin ik heerlijk bij heb kunnen komen. Heel erg welkom, heel erg nodig.

Afgelopen maandagochtend nam ik de dienst weer over voor 72 uur. Al vrij snel werd ik gebeld door iemand met weeën. Hier ben ik de hele dag en deel van de nacht zoet mee geweest en uiteindelijk werd er een prachtig jongetje thuis op de baarkruk geboren. Ik kon voor een uurtje m'n bed opzoeken en daarna weer door want er moesten visites gereden worden en na een dag bezig zijn met van alles en nog wat kroop ik vroeg m'n bed in. Tot 2 uur later mijn telefoon weer ging. De volgende bevalling kondigde zich aan. En slechts 2 uur later werd er weer een prachtig jongetje thuis op de baarkruk geboren. Had ik al gezegd dat we met name heel veel thuisbevallingen doen in het gebied waar ik werk? Met een goed gevoel kroop ik nog even m'n bed in om 2 uur later wakker gebeld te worden en daarna niet meer echt te hebben geslapen. Ook moesten er weer visites gereden worden, dus hup m'n bed weer uit! Ook nu dus weer 2 pittige (maar mooie!) diensten voor mij waarin ik niet meer dan 2 uur aaneengesloten heb geslapen, maar al met al wel overal wat powernapuurtjes vandaan heb gesprokkeld.

Maar als ik dan terugkijk op de eerste helft van juni en me besef dat ik in 13 dagen tijd, in 8 diensten, maar liefst 6 prachtige thuisbevallingen heb mogen begeleiden, dan overspoelt me een warm en enorm dankbaar gevoel. Dit is gewoon mijn werk. Zo enorm veel bijzondere momenten waar ik deel van mag uitmaken. Ik zou niet anders willen en dat zijn al die gebroken nachten meer dan waard.

(Ter info: We werken altijd met een achterwacht. Als er een moment was geweest waarin ik door vermoeidheid het gevoel had gehad niet meer helder te kunnen nadenken, had ik deze ingeschakeld om het van me over te nemen zodat ik even kon slapen. Dat was nu gelukkig niet nodig.)