Kwetsbaarheid wordt meestal als een zwakte gezien. Kinderen die kwetsbaar zijn, moeten harder worden. Weerbaarder. Aagje heeft veel goede eigenschappen. Onbevangen begroet ze mensen, zonder onderscheid. De straatkrantverkoper kan rekenen op net zo'n stralende lach als iemand die een hoge positie bekleed. In speeltuinen stapt ze zonder schroom op kindjes af, om samen te spelen. Ze stelt zich volledig open om alle liefde te ontvangen die er te krijgen is en hecht zich aan haar omgeving.
Een sociaal meisje, dat is goed. Iedereen wil dat zijn kind sociaal is. Sociaal maakt je echter ook kwetsbaar, zo ook mijn meisje. Ik zie haar soms beteuterd kijken als ze in de speeltuin wordt weggeduwd door de oudere kindjes. 'Jij mag niet met ons meedoen!' willen ze daarmee zeggen. 'Jij bent nog te klein!' Niet alle mensen begroeten haar met net zoveel enthousiasme terug. Misschien omdat ze een zware dag hebben gehad, misschien omdat ze kinderen niet leuk vinden, misschien omdat ze gewoon van nature chagrijnen zijn. Sociaal zijn betekent dat je afgewezen kunt worden. Afgewezen worden kan pijn doen. Niet alleen de chagrijnige mensen wijzen haar af. Ik doe het ook. 'Nee Aagje, nu kan je niet bij mama zitten, Jootje is nu uit de borst aan het drinken'. 'Nee Aagje, we gaan geen Nijntje kijken mama moet even deze rekening betalen'. 'Nee Aagje, mama gaat nu niet met jou spelen, mama wil even de afwas doen'.
Soms accepteert ze het goed als mama even geen tijd heeft, soms huilt ze tranen met tuiten van verdriet. Zal ze gekwetst zijn? Zal het haar pijn doen? Zal ze denken dat mama alles belangrijker vindt dan spelen met haar? Kwets ik mijn dochter? Breek ik iets van het grenzeloos vertrouwen wat ze in mij stelt door sommige momenten even geen tijd voor haar te hebben, omdat ik soms even niet in staat ben om liefde terug te geven? Te moe, te druk, te veel.
Kwetsbaarheid is iets moois. Kwetsbare mensen kunnen als geen anders liefde geven en ontvangen. Kwetsbare mensen zullen je niet laten vallen. Kwetsbare mensen zitten vol liefde. Gesloten mensen stellen zich open wanneer ze in aanraking komen met het kwetsbare in mijn blonde meisje.
Aagje lijkt in haar kwetsbaarheid op mij al word ik steeds minder kwetsbaar. Ik heb geen grenzeloos vertrouwen meer in mensen omdat dit vertrouwen te vaak is beschaamd. Ik zet me steeds vaker niet voor 100% in voor mijn medemensen, omdat dit zo weinig teruggegeven wordt, omdat ik steeds vaker te weinig vertrouwen ervaar om kwetsbaar de durven zijn. Ik word steeds weerbaarder en daarmee steeds harder.
Wanneer zal Aagje haar vertrouwen verliezen? Hoe lang kan ik nog genieten van haar openheid? Waar is het moment dat Aagje beseft dat de wereld zwart en boos is en geen grote speeltuin vol bloemetjes, vlindertjes en glitters?
Hoe kan ik mijn meisje al haar mooie eigenschappen laten behouden maar haar beschermen tegen pijn?
Mijn lieve kleine meisje. Blijf vooral nog even klein. Blijf alsjeblieft nog even veilig bij je moeder en ver weg van de boze buitenwereld. Blijf gewoon nog heel even je mooie, kwetsbare, pure zelf.
reacties (0)