The real life

Ons meisje is vandaag 4 weken, bijna een maand en het gewone leven is alweer aardig begonnen. Manlief aan het werk en de kraamvisite tot een minimum geworden. We proberen het gewone leven op te pakken, een ritme te vinden en al mijn rollen als moeder, vrouw en minnares van, vriendin, zus, dochter, tante te combineren. De rol van werkneemster, collega en begeleidster mag ik gelukkig nog even laten rusten. Alhoewel, 'gelukkig'... soms zou ik ontzettend graag een dagje willen werken. Even geen mama, even geen gedoe met de borstvoeding, even geen krijsend babietje en zeurend dreumesje. Even gewoon rustig een kopje thee aan mijn werktafel drinken. Gewoon even.... even niks en even gewoon...

Als mensen vragen 'hoe gaat het?' weet ik niet zo goed wat ik moet antwoorden. Soms gaat het goed, soms zit ik er helemaal doorheen. Nee, niet alles is rozegeur en maneschijn maar donkere wolken zijn ook min of meer normaal in dit stadium. Natuurlijk zijn er babies die van voeding tot voeding slapen, mijn dochter niet. Ook zijn er babies die alleen maar huilen, huilen en huilen, dat doet mijn dochter ook niet.

Laten we met de borstvoeding beginnen. Dat loopt steeds een beetje beter. Voor het steeds huilen bij het aanleggen lijken we het probleem te hebben gevonden en hij was zo simpel dat ik me een beetje schaam om het te moeten vertellen. Mevrouw heeft zo nu en dan gewoon last van wat lucht. Dus mevrouw gaat even in zitstand, krijst de boel bij elkaar omdat ze niet mag drinken, laat een boertje, snikt al pruilend nog even na van al het onrecht wat haar wordt aandedaan, wordt weer aangelegd en drinkt rustig verder. Moesten we dit eerst een keer of 2,3 herhalen nu is het vaak enkel halverwege de voeding even een boertje, daar kan ik mee leven.

Aagje doet het echt heel erg goed. Tijdens het voeden mag ze op haar vtech-laptop spelen waar ze continue de kangaroe indrukt. 'sing sing' roept ze dan blij. 'Ja Aagje, de kangaroe springt' en dit wordt nog heel vaak herhaald. Verder rommelt ze wat af in de slaapkamers of komt ze bij ons liggen. Het goede voorbeeld werpt zijn vruchten af want sinds een paar dagen pakt Aagje steeds haar popje, roept enthousiast 'bost bost!', trekt haar truitje omhoog en geeft haar popje borstvoeding. Superschattig! Er is geen gezeur dat ze aandacht wil, getrek aan mij of J., ze gaat zich niet vervelen. Nu probeer ik het ook wel zo te plannen dat de meeste voedingen onder slaaptijd te gebeuren.

De borstvoeding heeft zich ook goed gestabiliseerd. Kolven is nauwelijks meer nodig. J. drinkt ook veel beter en ik ben zo trots op haar als ik zie hoe dapper ze alle melk probeert weg te drinken, ook als het soms wat snel gaat. Ik ben wel heel onzeker geweest over de borstvoeding. Had ik wel genoeg melk? Na al die stuwing voelden ze opeens zo eng leeg aan. Kon J. wel goed genoeg drinken om de achtermelk eruit te krijgen? Dronk ze wel lang genoeg? Het gaat zo anders dan bij Aagje. Die dronk veel gulziger en krachtiger, ik voelde echt heel duidelijk dat ze aan het drinken was. Bij J. denk ik wel eens dat ze niet aan het drinken is maar dan zie ik haar kaken wat bewegen. Die drinkt zo rustig en zachtjes. Ook nu is Aagje een meisje die alles snel en gehaast wil doen wat een hoop blauwe plekken en omgevallen bekers oplevert. Wie weet is J. in haar doen en laten straks ook een rustig, beheerst meisje. Gelukkig was ze goed gegroeid bleek vanmorgen bij het CB. 2 weken geleden was ze 53 cm en 4265, vandaag was ze 57 cm en 4700. Er viel een last van mijn schouders. Gelukkig, ik heb voldoende melk en J. kan er voldoende voeding uithalen. Ben nu ook meer ontspannen. Laat er maar eens 5 uur tussen zitten bij een lang slaapje en niet meer koste wat het kost perse die 10 minuten drinken volmaken maar gewoon lekker mogen slapen als ze na 5 minuten in slaap valt en die tweede borst dringen we al helemaal niet meer op.

Net als haar grote zus is ook dit kindje en spugerdje. Door haar in ieder geval 30 minuten rechtop te houden na een voeding en goed te laten boeren kunnen we het gelukkig wel tot een minimum beperken. Zodra J. rechtop wordt gehouden na een voeding, komt Aagje er al aan om op haar ruggetje te kloppen. Klein na-apertje haha. Wij houden soms oook hele djembe-sessies op haar rug voordat het hardnekkige boertje eruit is. Als hij dan komt en het is een harde boer, roept Aagje: 'Zoooo!'

Het slapen overdag gaat niet echt lekker, of eigenlijk helemaal niet. Zelf in slaap vallen doet ze niet, als we in slaap wiegen wordt ze al snel wakker eenmaal in bedje. Dus zit ze veel beneden, doet ze hazeslaapjes tijdens het wandelen en op de arm. Tussen de middag, als Aagje slaapt, kan ze vaak wel goed in slaap komen. Of dat nou komt door haar eigen moeheid of doordat ze dan pas rust ervaart weet ik niet... dan slaapt ze ook wel een paar uur achter elkaar. Verder is ze overdag wel ontspannen. Ze kijkt wat voor zich uit en ook lachen kan ze heerlijk doen, al een week of 2. De avonden zijn, vandaag de 3e op rij, een beetje dramatisch. Huilen, krijsen, overstrekken, geen enkele houding waarin ze kan ontspannen, geen speentje willen, de borst weigeren of enkel een beetje sabbelen, onrustig maaien met haar armen etc. Krampjes die 's avonds de kop opsteken? Oververmoeidheid na een dag weinig slapen? Overprikkeld door al het wakker zijn? Normaal babygedrag? Het zou van alles kunnen zijn en helaas krijg je geen gebruiksaanwijzing bij je baby erbij. Wel is het natuurlijk slim om een beetje ritme en regelmaat aan te brengen. Voor J., voor Aagje en voor mezelf. Maar ja.... helaas is er geen kant en klaar ritme te verkrijgen en zullen we dat zelf uit moeten vogelen. Wat bij het ene kindje werkt, hoeft voor het andere kindje natuurlijk niet te werken. Het voordeel voor de krijsende uurtjes 's avonds, is dat ze 's nachts zo moe is dat ze tot 4/5 uur slaapt en na die voeding tot 8/9 uur. Wel op haar buikje.... anders slaapt ze echt niet. Nu is ze volgens het CB uitzonderlijk sterk in haar nekje. Ze schijnt de kracht van 6 maanden te hebben wat betreft hoe hoog ze haar hoofdje optilt en hoe lang ze het vol kan houden. Al heeft CB het niet letterlijk gezegd, ze hebben wel laten doorschemeren dat er wat dat betreft niet zoveel reden is om haar niet op haar buik te laten slapen. Dit geeft mij ook wat meer vertrouwen om zelf ook te slapen 's nachts in plaats van steeds te controleren.

Aagje maakt op taalgebied enorme sprongen. Wat leert ze een woordjes en wat leert ze al die woordjes te gebruiken om te communiceren en te vertellen. 'Bal, boem boem!' roept ze al een week. 'Ja Aagje, je ballon ging vallen'.  'Ind!' 'Ja, dat kwam door de harde wind!' Het is al een week geleden gebeurd maar nog steeds vertelt ze het tegen mij, tegen papa, oma, de buurvrouw en iedereen die het wil horen. Het heeft blijkbaar enorme indruk gemaakt dat ze het nog steeds weet. Buiten ballen en balonnen is ook de duplo momenteel erg favoriet en de vormenstoof heeft ze herontdekt. Puzzelen begint opeens te komen en ook voor kleding krijgt ze interesse. 'Hok, hok!' 'Ja Aagje heeft een mooie rok aan'. 'Sjas mama' 'Ja, dat is mama's jas'.  en om het meisjesbeeld compleet te maken loopt ze in de hema direct naar de make-up toe. Ze is een heerlijk ding en buiten haar streken, niet werkende oortjes en enorm ondeugede oogjes als ze betrapt wordt en/ of niet luistert is ze volgens mij een heel makkelijk, lief kindje. Dat geeft moed op donkere dagen want wat heb ik met mijn handen in het haar gezeten, het allemaal niet meer weten, huilen en janken toen het allemaal niet zo lukte toen ze een baby was, niet wilde slapen, hysterisch krijste zonder dat ik wist waarom. En wat is ze een ontzettend geweldig leuk en lief kind geworden. Wat is ze sociaal en grappig. Wat houd ik ontzettend, enorm veel van dat dametje. Dan moet het met kleine J. vast ook wel lukken. Nog een paar maanden, dan zal het allemaal vast al veel makkelijker gaan. En tot die tijd? Doorbijten. Er zit niks anders op.