Het einde van onze borstvoedingscarriere

Al een paar weken was de borst niet meer zo interessant. Kwam ze vroeger nog weleens even liggen om te drinken als we  's ochtends samen in bed het begin van de dag uitstelde, de laatste tijd keurde ze de borst geen blik waardig. Wanneer ik het aanbood op onze vaste tijden vond ze het na een paar slokjes wel genoeg. Ik begrijp het wel, ze moest zo hard haar best doen voor die paar druppels die er nog uit kwamen.

Nadat ze een paar keer resoluut weigerde (niets zo duidelijk als een klein peutertje die 'nee' schudt) hielden we het voor gezien. Ons Aagje wil geen borstvoeding meer. Ons Aagje gaat een nieuwe uitdaging aan, overleven zonder mama's borst.

Informeerden mensen een jaar geleden al wanneer ik eens zou gaan stoppen, en vonden ze haar een half jaar geleden al veel te groot voor de borst, ik vind haar nu nog veel te klein om het zonder te kunnen doen.

Nee, ze is geen babietje meer. Een paar weken geleden vond ik dat al. Ze werd zo groot en zo wijs. Ze loopt parmantig naar de trap als ik zeg dat ze ging slapen, ze stapt dapper de straat op, roept enthousiast en al fladderend met haar armpjes 'Has! Has!' als iemand zijn jas en/ of schoenen aantrekt. Ze schuift haar bordje weg met 'klaar!' als ze geen trek meer heeft, eet zonder problemen 2 boterhammen achter elkaar, kllimt overal op en in en uit en over, krijgt opeens zoveel intresse in haar eigen lichaam en probeert zoveel woordjes na te zeggen. 'Kakaka' roept ze enthousiast na als mama 'ba-naan' articuleert, gevolgd door een schattig giechel-lachje.

Lang heb ik, met dank aan haar kleine lijfje en kale koppie, volgehouden dat ze ook nog een beetje een klein babietje is, maar ik moest steeds vaker toegeven dat ze geen baby meer is, dat het baby-achtige er toch echt langzaam afgegaan is.

En nu vindt ze zichzelf ook al te groot voor borstvoeding. Ze vindt dat ze het zonder mama's borst ook heus wel redt in de wereld. Mama is daar natuurlijk helemaal niet zo zeker van. Die heerlijke momentjes samen, hoeveel kusjes en knuffels ik haar ook geef voor het slapen gaan, het haalt het niet bij het intieme borstvoedingsmomentje.

Maar we zullen afscheid moeten nemen. Er zijn ook voordelen. Papa kan haar nu ook op bedje leggen. Mama kan weer gewoon de hunkemoller binnenstappen en kiezen uit heel veel mooie bh's onder de 50 euro, met elk een bijpassende string, boxer, slipje, tanga of wat ik dan ook maar wil. Niet meer heel internet afspeuren naar een mooie borstvoedingsbh van een schappelijke prijs, om daarna nog een aantal lingeriezaken af te zoeken naar een bijpassende onderkant. Wat een luxe! Voor even dan, want over 3 maanden mag ik er weer voor gaan. Dan beginnen we helemaal opnieuw, met een inimini-mensje die het nog helemaal moet leren maar waarschijnlijk het reflex en de overlevingsdrang heeft om het zo onder de knie te krijgen. Ging ik bij Aagje BV geven 'omdat het zo hoorde', ben ik nu volledig overtuigd. Overtuigd van al het goeds.

Mijn kleine meisje, die al zo groot is. Met een gemengd gevoel neem ik afscheid van de borstvoeding, van onze momentjes. Gelukkig zijn er nog een hoop andere momentjes, zoals het samen kroelen in de duinen. En nee, manlief deed dat jaren geleden lang niet zo fantastisch als mijn lieve, kleine dametje ;-).