Curretage

Zo, het is achter de rug, mijn baarmoeder is nu (hopelijk) leeg. Ik dacht ´ze schapen me ff leeg en klaar´ maar het viel achteraf toch wel tegen.

Net als bevallen, dacht ik ook ´dat doen we ff´ en dat bleek toch ook niet zo te zijn. Maar misschien kan het achteraf beter tegenvallen dan dat je je afvraagt waar je een week lang toch voor in de stress heb gezeten.

Maar goed. Ik ben gecuretteerd met een ruggenprik, wat een gekke gewaarwording is dat, zeg! Geen gevoel meer in je benen te hebben, je benen niet meer kunnen bewegen. Ik probeerde het wel maar het ging gewoon niet. Dan dacht ik bij mezelf... ´doe nou niet zo achterlijk, doe gewoon je been omhoog´ en dan probeerde ik het, in de volle overtuiging dat het me zou lukken, maar het lukte niet. Wat ik ook probeerde, hoeveel kracht ik ook zette het lukte me gewoon niet!

Wat ik ook wel gek vond, is dat ik mijn benen opeens in die stijgers zag. Ze hadden het wel gezegd maar ik was er zo van overtuigd dat mijn benen nog gewoon plat op mijn bed lagen dat ik uitriep ´zijn dat nou mijn benen?´ Tja, van wie zouden ze anders moeten zijn...

Toen manlief mij op kwam halen verzuchtte hij dat er wel heel veel tijd in zo´n meisje kan zitten. Hij had nog niet eens de tijd om de was te doen! He, he.. eindelijk heeft hij het door. Hij is vrij veel thuis (werkt natuurlijk maar 3 dagen) maar ik ben er nog altijd en de voedingen komen op mij neer. Al met al ben ik ongeveer 1 uur met voeden bezig (voeden, boertje, luier, in slaap zingen, in bedje leggen ed) en in dat uur kan hij doen wat hij wil, nu waren die uurtjes er opeens niet meer.

Hij had wel een bosje bloemen gekocht ´om aan te sterken´! Dat is dan wel weer superlief! (oke, oke, ik geef het toe... ik had het bosje bloemen wel zelf op het boodschappenbriefje gezet haha, de perfecte man bestaat nou eenmaal niet).

Ennnn....... mijn ijzer was 7.7!!! Zo goed gestegen, 7 weken geleden was hij 5.0 en met al dat bloedverlies had ik hem niet hoger dan 6.0 geschat maar wel dus. Iemand behoefte aan wat tabletjes ferrofumaraat, ik heb nog een heel doosje over! Na de curretage bloedde ik overigens wel zowat dood. Elk uur kon ik mijn maandverband verschonen maar nu is het minder, ook al een stuk minder dan voor de curretage.

Nu... nu heb ik vreselijk moeie benen, alsof ik de marathon heb gelopen. Wat voelen ze zwaar aan! En wat last van rugpijn maar met een paracetemol is het goed te doen. Lekker een ´pyamadag´ vandaag, mijn meisje is ook wat slaperig vandaag, ze slaapt goed.

Jaaa... laten we het over mijn dochter gaan hebben! Wat een geweldig meisje zeg! Wat wordt het moeder zijn leuk!! Ze lacht zo heerlijk naar me, met geluidjes, mummelt zodra je tegen haar begint te praten, kijkt steeds wijzer... Mijn man roept al 7 weken dat hij nog een kindje wilt, en het is zover... ik wil ook nog zo´n lief, klein, schattig moppie. Niet dat we het daadwerkelijk gaan uitvoeren, ik bedoel, na een curretage mag je 5 dagen geen seks... maar daarna ook nog niet hoor haha. We hebben afgesproken dat we minimaal 1 jaar leeftijdsverschil willen en maximaal 3 jaar maar oooh wat lijkt het mij leuk om weer zwanger te zijn (ik kan me niet voorstellen dat ik het zo erg vond om zwanger te zijn, niets lijkt me op dit moment leuker dan zwanger te zijn!!) en om weer te mogen uitzien naar zo´n lief, klein, schattig, hulpeloos babietje want ja, het cliche is waar.... ze worden zoooo snel groot. Kon ze 7 weken geleden nog heerlijk bewusteloos op m´n buik slapen, nu tilt ze continue d´r nieuwsgierige hoofdje op bij elk geluidje wat ze hoort, loopt maar te maaien met haar armpje, is vaak zelfs wat huilerig omdat ze lekker wil wandelen en samen voor het raam naar buiten wil kijken. In de box doet ze alles wat mogelijk is om te gaan rollen maar heel ver komt ze nog niet, ze is wel steeds bezig om naar haar zij te gaan draaien met haar armpjes, maar dat haar beentjes ook mee moeten doen begrijpt ze nog niet. Wel is ze van buik naar rug gedraaid en hoewel ik natuurlijk supertrots ben moet ik ook bekennen dat het vooral aan haar driftigheid te danken is. Ze trapte zo hard met haar beentjes dat ze vanzelf omrolde, het was dus geheel per ongeluk. In de box gaat het goed. Eerst huilde ze al zodra ik haar erin legde, maar sinds een paar dagen kan ze zich soms wel 10 minuten vermaken met spartelen en kijken. Ze heeft ook weer vrede, en zelfs vriendschap, gesloten met Nijn. Ze blijft maar lachen als de muziekmobiel aanstaan en de Nijntjes vrolijk rondjes draaien boven haar hoofd.

Haar ritme. Welk ritme? Dat is echt elke dag anders dus is het ook gewoon een kwestie van heel goed naar haar kijken maar ik kan er nooit van op aan hoe lang ze gaat slapen en hoe lang ze wakker blijft. Veel langer dan 2 uurtjes slaapt ze overdag niet, en de ene keer is ze na een uurtje wakker zijn alweer moe, de andere keer is ze na 4 uurtjes nog vrolijk aan het socializen. Wel probeer ik haar rond 20.00 uit bedje te halen en dan om 21.30 te voeden en te slapen, dan slaapt ze door tot 6.00 dus dat is echt fantastisch, ik denk dat ze het nu sinds 2 weken goed doet in de nachten dus kunnen we wel zeggen dat ze doorslaapt. Mijn borsten beginnen het ook aardig door te hebben dat er ´s nachts niet meer gedronken wordt dus wordt ik niet meer wakker met tieten die uit elkaar klappen! Ook overdag lijkt de productie wat geminderd te zijn, dat wil zeggen dat ze beter zijn aangepast op haar wensen dus kolf ik ook niet meer zovaak tussendoor af. Alleen voor het dagelijkse flesje, dan kolf ik in principe 2 voedingen af dus verdwijnt er altijd eentje in de vriezer. Ik ben al bezig aan de tweede la want de eerste is al vol...  Het drinken uit flesje/ borst gaat goed, ze lijkt het aardig door te hebben al is ze soms nog wat in de war. Uit een flesje drinkt ze ook niet zoveel, zo´n 80-100 cc terwijl ze volgens het cb 130 nodig heeft. Geen idee of mijn melk zo voedzaam is dat ze minder nodig heeft, of dat ze de schade bij de volgende voeding aan de tiet wel weer inhaalt maar zolang ze vrolijk is... pas geleden had ze voor de nacht een flesje gedronken, niet meer dan 75 cc en heeft ze alsnog de hele nacht doorgeslapen.

Nou, al met al gaat het goed hier, ik kan niets anders zeggen.

Oh... en ik ben woensdag nog op sollicitatiegesprek geweest, daar werd ik dinsdag eind van de middag over gebeld of ik woensdagochtend ´even´ kon komen praten haha. Het was eigenlijk niet echt een sollicitatiegesprek want hij heeft helemaal geen vragen gesteld, alleen maar over opvang van A. en hoeveel uren ik wilde werken.... Hij had wat ruimte voor nieuwe medewerkers en heel het team riep dat ze mij wilde en dat was voor hem de beste aanbeveling. Ik heb op die groep namelijk al regelmatig ingevallen tijdens vakanties en crisisdiensten dus het is allemaal bekend. Voor mij in ieder geval fijn om te weten dat die mensen mij heel graag willen en nu is het nog even kijken hoeveel uren hij beschikbaar heeft en of ik dat wel/ niet wil. Dus nee, van een sollicitatiegesprek kun je niet spreken maar ik heb geen idee hoe ik het anders moet noemen. Of ik het zelf wil weet ik eigenlijk niet, het heeft wel heel veel voordelen maar wat ik nu doe vind ik ook wel weer heel erg leuk en afwisselend. Dus wacht ik zijn telefoontje volgende week af hoeveel uren hij beschikbaar heeft. Dat ik vaste dagen wil werken ivm opvang voor A. vindt hij trouwens geen probleem (en dat is in mijn werksector geen vanzelfsprekenheid!).

Dus ja, al met al gaat het erg goed!