Lurk-update

Hier even een updatetje over het drinken uit de tepel en uit een flesje. De afgelopen week was het nogal wisselend. Soms dronk ze goed, soms maakte ze er een potje van. Happen, loslaten. Mijn tepels gebruiken om een beetje te tutten in plaats van te drinken, twee slokjes nemen en in slaap vallen en met geen mogelijkheid wakker worden etc.

Elke keer stond ik op het punt om het CB te raadplegen maar dan dronk ze weer goed en dacht ik.. he, ze doet het weer! om weer even hoop te hebben. Maar toen mijn tepels afgelopen woensdag zo´n pijn deden toen ze lag te drinken was ik er klaar mee en ben ik ´s middags naar het CB geweest.

Het is al vaker gezegd, maar ik wil het ook gewoon even gezegd hebben: 'wat een mutsen!!'

Over mijn probleem had ze de volgende oplossing 'tepelhoedjes!' Juist ja. Een hele uitleg erbij van 'beschermen van je tepels' en 'het lijkt op een speentje'. Volgens mij is dit een oplossing van het probleem, zonder de oorzaak aan te pakken, namelijk dat ze vaak niet goed aanhapt.

A. uit een flesje laten drinken moest ik van haar blijven doen. Dit had mijn man ook al gezegd, onder het mom van 'als wij iets nieuws moeten leren gaat dat ook met vallen en opstaan en is het een kwestie van steeds herhalen'. Voor A. zal dit ook best kunnen gelden, maar ik durfde het eigenlijk niet meer, hoewel ik het wel heel graag wilde. Dat advies nam ik dus ter harte en ik vroeg hoeveel ze dan ongeveer zou moeten drinken. Zij gokte het op zo'n 120 cc per keer. Ik zei dat ik de vorige keer (na het eerste flesje) er moet moeite 50 cc inkreeg en dat zij daar een uur over deed.

'Dat is normaal hoor, dat je er met kolven minder uitkrijgt dan wanneer ze live drinkt!' sprak ze.

Ik probeerde deze onduidelijkheid recht te zetten, zo van 'nee, met kolven heb ik er zo 200 cc uit, ze drinkt niet zoveel uit een flesje'.

'Oh' ging ze weer 'je hoeft je echt geen zorgen te maken dat je niet voldoende voeding hebt, het is heel normaal dat je niet zoveel afkolft'.

Oke, laat maar!

Kwamen we op het punt van 'voeding' en dat A. mijn voeding tijdens het live-drinken nauwelijks wegkrijgt. Vanmorgen nog een blog gelezen over een toeschietreflex die maar niet op gang komt, nou, kom maar een beetje toeschietreflex bij mij halen! Die komt namelijk te snel op gang, mijn meisje moet klokken voor d'r leven om het weg te krijgen, zodra ze doorkrijgt dat het niet weg te drinken is laat ze los en wordt heel dat bekkie onder de melk gespoten (ze krijgt er overigens wel een lekker zacht huidje van). En een pijn dames, oh wat een pijn als al dat melk eruit wil! Ik kolf nu vaak tussendoor wat af, uur voor het voeden van A. zodat er gewoon simpelweg wat MINDER inzit maar volgens de CB-mevrouw kon ik dat beter niet doen, omdat mijn borsten steeds maar aan gaan maken. Ja, dat snap ik maar wat moet ik dan? Mijn dochter onderspuiten, tezamen met manlief als hij ook in bed ligt? (ja echt waar, zover spuit ik!). Mevrouw had de oplossing, gewoon mijn dochter wat vaker aanleggen.

Kom op zeg, het maakt voor mijn productie toch geen ene reet uit of ik kolf, of mijn dochter aanleg? Of ligt het nu echt aan mij? Daarnaast vind ik het wel fijn als er zo'n 3/ 4 uur tussen de voedingen zit en ga ik er echt niet opeens 2 uur tussen laten, want de kans dat ze dan 's nachts ook opeens vaker gaat komen is dan wel groot. 2 voedingen in de nacht vind ik wel voldoende, ik heb mijn slaap echt heel hard nodig. Dat wist ik van te voren al, ik kan er ontzettend slecht tegen als ik een korte nacht hebt maar goed, het hoort erbij, dat weet ik wel maar het breekt me wel op.

De vrouw van het CB had wel een tip om mijn dochter op mijn buik te leggen tijdens het voeden, terwijl ik zelf op mijn rug lig. Zo drinkt ze tegen de zwaartekracht in en zou het beter moeten gaan.

Het gaat ook wel beter. Ze drinkt nu regelmatiger haar hele voeding zonder los te laten, hoewel het niet voor 100% nog goed gaat. Soms komen we in een vicieuze cirkel terecht. Meisje heeft honger, drinkt niet goed, wordt moe van het drinken, heeft teveel honger om te kunnen slapen, is te moe om te kunnen drinken. Sinds vandaag ook echt bewust de keuze gemaakt om haar te laten huilen. Huil jezelf maar in slaap, anders ben je nooit goed uitgeslapen om te kunnen drinken en blijven we in die cirkel ronddraaien. Na 5 minuutjes ga ik even checken of ze niet gespuugd heeft (dat doet ze na het boertje-spugen vaak nog een keer). Dan verschoon ik haar bedje, gaat zij haar bedje weer in en ga ik weg als ze rustig is. Dan laat ik haar max. 10 minuutjes huilen, ga ik weer kijken, ga ik weer troosten, eventueel een fup aanbieden en dit herhaal ik elke 10 minuten totdat ze slaapt. Meestal hoef ik maar 1 of 2 naar boven voor haar. Ze kan flink krijsen, is een echte meid en het doet me pijn om haar te laten huilen maar zoals ik al zei... als ik haar uit bed haal zit ik de hele dag met haar op schoot, slaapt ze korte dutjes, wordt ze jengelig omdat ze niet goed uitgeslapen is en zitten we eigenlijk met hetzelfde probleem.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken. Borstvoeding wordt minimaal eenmaal per dag in een flesje aangeboden. Ze drinkt nu goed uit de calma-speen. Ze drinkt 100 cc en dan een toetje uit mijn borsten en die overgang gaat eigenlijk heel erg goed. Vandaag ga ik beginnen met 150 cc om te kijken of ze dan geen 'toetje' meer nodig heeft. Ze pakt het flesje ook bij haar vader moeiteloos. Vanavond past mijn moeder op en ga ik schaatsen met mijn zus. Bij een plas met DJ en eet/drinktentjes erbij, dus onwijs gezellig. Het zal geen nachtwerk worden, maar er staat in ieder geval een flesje voor de voeding van 20.00/ 21.00 zodat ik iets langer weg kan blijven dan die 2 uurtjes.

Volgende week naar het ziekenhuis en hopelijk groen licht om te sporten, met name mijn buikspieren want oh, ik word echt ongelukkig als ik mijn buik in de spiegel zie.

http://www.babybytes.nl/Fotoboeken/showphoto.php?id=5950a287c4ff82c250b87d6eef1e331d

 Weet ik dat ik geen klagen heb maar het is slap, ik baal van die striae die er 3 dagen van te voren nog in moest springen en mijn navel is 3x zo groot als dat hij ooit is geweest. Ja, er is een mooi meisje voor in de plaats gekomen en ja, natuurlijk ben ik blij dat ik een gezond kindje heb gekregen en ja, natuurlijk is zij het waard maar ik wil gewoon mijn strakke, mooie buik weer (enigszinds) weer terug. Daarnaast mis ik het sporten. Ik ben er weer aan toe om mezelf een uur volledig af te beulen, tot het einde te gaan en het uiterste van mezelf te vergen. Ik ben rusteloos van het thuiszitten, er zit een hoop energie in me die er niet uit kan, en waar ik eigenlijk alleen maar moe van wordt. Maar goed, het einde is in zicht!