Zwaar traject en dan dit nieuws....

Je verhaal raakt me wel.. Ik begrijp sommige reacties wel van dames die aangeven dat jouw zusje het misschien niet bewust heeft verzwegen of dat ze dat juist mag weten om het niet te delen. Ik snap heel goed dat mensen dat vinden, maar ik kan er ook kwaad om worden. Omdat je op dit punt er niet meer 100% rationeel naar kan kijken en er toch met een behoorlijke portie emotie op reageert.

Wellicht scheelt het dat ik zelf iets soortgelijks meegemaakt heb. Mijn schoonzusje vertelde me, terwijl ze wist dat wij ruim 1,5 jaar bezig waren en inmiddels in het zkh liepen voor onderzoeken, dat ze een maandje aan het ontpillen was (op advies vd huisarts ivm doorbraakbloedingen) en in die periode onveilige seks had gehad met haar vriendje en bang was zwanger te zijn.. Ik weet nog dat ik toen zoooo boos werd. Dat wij er alles aan doen om een kindje te krijgen en zij domweg vergeet een condoom te gebruiken en dan mogelijk zwanger zou zijn, terwijl ze zelf ook aangeeft dat nu niet het juiste moment was. Dus ik begrijp jouw woede/frustratie heel goed. En ik vind het knap dat je zegt: ik gun het mijn zusje wel. Ik had dat op dat moment niet, ik gunde het haar niet. Achteraf denk ik: dat klinkt echt slecht, maar zo voelde het wel.

Wat betreft je vraag of de stress invloed heeft op de bevruchting/innesteling. Dat weet ik niet. Lijkt me niet want zoals hieronder al is gezegd: het heeft te maken met timing en met de dikte van je baarmoederslijmvlies etc. Misschien een sprankje hoop: ik was aan het instorten op het moment dat ik zwanger ben geraakt. Ik kon alleen maar huilen en schreeuwen, zat er helemaal doorheen, wilde niks meer.. Mijn man was bang dat ik richting overspannen/depressief aan het gaan was. En op dat moment raakte ik zwanger. Dus er is hoop!

Ik hoop echt van harte dat het toch is gelukt deze ronde. Ik ga voor je duimen dat je straks een positieve test in handen hebt. Dan kun je het van je zusje wellicht ook makkelijker achter je laten omdat je er dan van kunt genieten samen zwanger te zijn.

Mocht het niet raak zijn, verwerk het op jouw manier: ga huilen, ga schreeuwen, meld je zusje wat je er van vindt (jij voelt het immers zo) eventueel door het op te schrijven, neem een baaldag (of 2), blijf in bed liggen. Je mag er best even doorheen zitten, zeker gelet op jouw situatie en hoelang je al bezig bent. Maar besef ook dat je na 1-2 dagen weer de draad op moet pakken. Dat is de ene ronde moeilijker dan de andere, maar door alleen maar te huilen/schreeuwen etc komt er geen baby.

Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe !

Wat sneu dat je je zo voelt 😢

T enige wat ik kon bedenken om t van haar kant iets begrijpelijker te laten maken was:

Ze heeft niet verteld over die pil omdat het niet de bedoeling was zwanger te raken.. zij wachtte gewoon op haar menstruatie en nu blijkt ze zwanger.. misschien was t voor haar dus niet iets on te vertellen omdat ze t niet bewust aan het doen was..

Ik ben nu ongeveer 12 weken zwanger. In de meest stressvolle periode die ik tot nu toe in mijn leven heb meegemaakt, bleek de 1e cryo terugplaatsing van m'n 1e IVF-punctie succesvol te zijn. Moest de ontdooiing een paar dagen later gepland geweest zijn, had ik deze simpelweg niet laten doorgaan. Nooit gedacht dat die ronde zou slagen dus, ik beschouwde het al op voorhand als kansloos want ik had mijzelf ook echt niet goed kunnen verzorgen (slaaptekort, vreselijk eetpatroon, zeer veel mentale onrust... ).En daar maakte ik mij dan ook weer zorgen over want ik voelde mij al verantwoordelijk voor de innieminnie in mijn buik.

Ok, echt gunstig zullen veel stress en verdriet niet zijn, maar hopen mag want het kan ook in die situaties toch lukken .

Veel succes meid! Hopelijk heb je ook snel een positieve test in handen en ben je misschien nog samen zwanger met je zus

Hi, ik denk dat het absoluut geen invloed heeft op de bevruchting! De bevruchting hangt af van timing! (Dat zie je maar aan je zusje, die op het “verkeerde” (of juist goede) moment de pil vergeet en op het “verkeerde” (of juist goede) moment seks heeft gehad). En nu zwanger is!

Zou het kunnen dat ze je het niet eerder vertelde omdat ze het moeilijk vond? Misschien te confronterend voor je? Je kan het haar vragen? Zeggen dat je er graag ook eerder voor haar had willen zijn.

Lastig he, ik weet als geen ander hoe groot de wens voor een kindje kan zijn. Jouw tijd komt nog wel, écht waar!!

Ik wilde ook graag samen zwanger zijn met een vriendin, en wist niet goed te brengen dat we zwanger waren van onze vierde. Dat is heel lastig als je weet dat iemand anders het ook zo graag wil. Maar, wonderlijk, na zes maanden is ze wel zwanger geraakt. Dus zijn we toch nog samen zwanger, hoewel niet zo lang.

Hoop echt dat het jullie snel gegund is

Waarom een bevruchting uit blijft is altijd de vraag, stress is niet goed voor een nestling of zwangerschap. Het is altijd de vraag en helaas krijg je er vaker geen antwoord op dan wel. Zelf pas na 3 jaar zwanger werdt een miskraam nu 7 maanden later weer zwanger. Het is enorm zwaar iedereen om je heen raakt zwanger en bij je zelf blijft het uit. Hoe meer je verlangen hoe minder geduld.

Zou het voor leggen aan je arts je onrust zij kunnen met je kijken wat te doen. Betreft je zus invullen waarom ze niets gezegd hebt, vraag het haar scheelt je zelf een hoop stress ben eerlijk over je gevoel. Houdt er rekening mee dan met die om je heen weet vd situatie idd je later in licht etc, want miss had ze anders het gevoel gewekt geen rekening met jou te houden, miss zou voelen als onder je neus wrijven. Probeer dus niet in te vullen en deze gedachtes te uiten zodat je gevoelens terecht zijn of niet.

1ste keer na mk half jaar later zwanger . Dit was bbz. Daarna duurde het 1.5 jaar !!!

Ik reageerde niet meer op clomid en ben daarom overgestapt op gonal f. Dit moest ik ook steeds langzaam ophogen omdat ik er immuun voor werd