Ik ben een mietje!

Hoi meiden,

Weer even een blogje van mij. Ik ben er over uit, ik ben een mietje ;) Ik pas al heel lang op en heb heel veel kinderen om me heen gehad altijd. Nooit heb ik me over iets wat met hun kids te maken had onzeker gevoeld, tijdens oppassen ofzo...mijn zusje belde mij (terwijl ik geen kindje had) zelfs voor adviezen. En nu.... nu word ik gek van onzekerheid. Over de voeding, over de JBPM, over zn slaapje.. Hij heeft vannacht voor het eerst op zn eigen kamertje geslapen. Ik was bang dat als ik te lang wacht, het straks een drama wordt als hij beseft dat er iets veranderd. En nu heeft hij dat besef nog niet. Maar het ging me aan me hart en ik lag serieus met buikpijn in bed. We zijn in de kamer naast hem gaan slapen zelf, dat is de logeerkamer. Onze kamer is namelijk een verdieping hoger. En dat vond ik nou net een beetje te gek, haha. Het is prima gegaan en hij heeft er niets van gemerkt leek. Gewoon lekker geslapen, om de normale tijden gekomen voor zn flesje (3.30 en 7.30) Ik denk dat ik nog 1 nachtje op die kamer ga, misschien, als ik me hee stoer voel, ga ik gewoon in mn eigen bed liggen.... Pffffff, ik weet het, ik ben erg. Mijn angst is dat hij stikt, dat hij moet spugen en niet zn hoofdje weg draait. Waar het vandaan komt, ik heb echt geen idee...Dat is echt de enige reden. Ik probeer er niet teveel over na te denken. In het begin legde ik hem in de delta baby, dat is een zij slaper, zodat ALS hij spuugde, het er zeker weten uit liep. Tegenwoordgig is het advies ze op hun rug te leggen dus dat ben ik op een gegeven moment gaan doen. En het gaat natuurlijk goed, hij draait keurig zn hoofdje ALS het gebeurd. (bijna nooit)

Ik moet het een beetje loslaten denk en er op vertrouwen dat het allemaal goed komt.

De angsten van een moeder..... wat ben je toch verliefd op je kindje.

Alles gaat verder goed, hij is al 5 kilo en 58 cm!

liefs,