Klaar voor de start....

Zo, gister zijn wij bij de gyn geweest. Bloeduitslagen waren ook goed :D

Helaas heeft dit ziekenhuis een winterstop omdat het laboratorium een grote schoonmaak krijgt.En dat is de plek waar het allemaal moet gebeuren natuurlijk. Dus ik wacht mijn volgende menstruatie af, en dan begin ik met de pil ( ergens eind nov) die slik ik door tot na de winterstop, en dan met lucrin en gonal-f aan de slag. ik haal die twee nu nog steed door elkaar en vergeet steeds wat nou wat doet ;) heb het allemaal op papier hoor dus dat gaat helemaal goed komen. Waarschijnlijk slik ik de pil door tot ongeveer 1 januari.Ik krijg nu via de post het exacte schema en de recepten voor de medicijnen, dan kan ik in de loop van de maand een afspraak maken voor de prik instructie. Spannend allemaal! Wat wel een beetje jammer is is dat ik de microgynon krijg en daar heb ik slecht ervaringen mee. haha als in "emotioneel wrak" dus dat gaat wat beloven, ik weet ook wel dat me nog heel wat te wachten staat hoor met de andere hormonen. Ik hoop dat ik een beetje gezellig blijf, ondanks al die troep. ach ja, het is voor een goed doel.

De laatste tijd ben ik al helemaal niet mezelf,  alleen in het weekend, dan gaan we naar de familie of vrienden of ze komen hierheen... helemaal super! Ik heb nog steeds geen werk hier en zoek me rot. heb niet veel kennissen hier dus echt erop uit ofzo zit er niet in. En die kennissen wil ook niet zoeken ofzo hoor, dat vind ik wel weeer heel triest...het komt vanzelf. ik slaap uit, doe het huis, doe boodschappen en kook...BAH ik voel me zo nutteloos... thuisziten is niet echt iets voor mij... in elk geval niet omdat ik hier geen vrienden om me heen heb, in mijn vorige woonplaats had ik er geen moeite mee gehad denk ik ;) Ik wil gwoon lekker aan de gang en lol hebben op mn werk. Dus ik hoop zo dat ik snel werk heb, ben ook al bij het uitzend bureau naar binnen gelopen...die zijn ook voor me op zoek. Ik ben er maar chagarijnig van.... helemaal niet leuk voor mn vriend... ik zeik over alles heb ik zelf het gevoel... en kan al om de kleinste dingen huilen, wat me al helemaal irritant voor hem lijkt. hij zegt er niks van hoor en begrjpt ook echt dat het komt doorda ik mijn hele ritme kwijt ben, geen vrienden dichtbij, geen werk. Ik dacht dat het me heeeeel goed af ging, dat verhuizen, een maand geleden stond ik ervan te kijken hoe snel het wende...maar nu ik weer een maand verder ben wordt ik langzaam gek van mezelf...

Maar vanaf vandaag stop ik met piekeren en janken en ga ik weer de leuke spontane gezellige vriendin zijn.... ben zo klaar met al die emoties... weet iemand waar de uitknop zit???? hahahaha....Ik moet genieten van wat ik heb, een lieve vriend, hele lieve vriendinnen en familie die ik veel spreek via de telefoon, we zijn gezond, we mogen starten met icsi, we hebben een mooi en gezelig huisje.... kortom.... niets om over te zeuren als je er zo eens bij nadenkt toch?

Ik ga maar weereens een stofdoek pakken, haha.