Vorige week waren we met Kayleigh bij de huisarts omdat ze al een tijdje niet goed hoorde. Ze bleek vocht achter haar trommelvliezen te hebben en aangezien ze ook al heel lang verkouden is, besloot de huisarts haar door te sturen naar de KNO-arts. Vanmiddag konden we terecht. Ze blijkt inderdaad behoorlijk wat vocht achter beide trommelvliezen te hebben, waardoor ze niet goed hoort. Toen ik dat hoorde voelde ik me nog ellendiger dat ik al die tijd zo op haar heb gemopperd omdat ze niet luisterde snik...
Omdat ze ook zo verkouden blijft en behoorlijk snurkt, wil de KNO-arts ook kijken of haar neusamandelen vergroot zijn, de keel zag er gelukkig goed uit. Na de KNO-arts konden we terecht bij de anestesist. De assistente heeft alles goed uitgelegd en omdat Kayleigh per se wilde dat ik ook tijdens de operatie bij haar zou blijven, hebben we maar besloten tegen haar te zeggen dat we de hele tijd bij haar blijven. Als ze slaapt weet ze toch niet meer dat we er niet meer zijn. Ze vond het heel spannend in het ziekenhuis, maar toen de assistente zei dat ze naderhand een ijsje zou krijgen was het alweer goed. 14 juli wordt ze geopereerd en worden de buisjes geplaatst. Ze wil per se dat ik met haar naar de narcose ga en niet papa en laat ik daar nou net geen held in zijn. Maar goed...ik ga wel met haar mee als zij dat zo graag wil. De arts kijkt tijdens de operatie meteen naar de neusamandelen en als deze ook vergroot blijken te zijn, gaan deze er ook meteen mee uit. Tegen de operatie zie ik niet zo op, maar tegen de narcose wel. Pffff...vind het best wel heftig allemaal. Ondanks dat iedereen zegt dat het niet veel voorstelt, maar ze is dan pas 4 jaar en ik vind het wel heel jong om dan al een operatie te ondergaan. Maar goed...het is voor haar eigen bestwil en als het goed is, kan ze daarna weer heel goed horen.
Vrijdag naar de orthopeed, voor hopelijk de laatste controle van haar voetjes. Al merk ik wel dat ze haar ene voet weer wat naar binnen begint te zetten, hoop maar dat we daar straks vanaf zijn...
reacties (0)