Vanmiddag was het zover: ons gesprek met de fertiliteitsarts voor de start van het cryotraject. Ik gaf aan dat ik nog steeds niet ongesteld ben geworden (wat aanvankelijk wel zo leek) en dat ik nog steeds last had van mijn borsten etc. Ik heb haar ook gezegd dat ik daar heel onzeker van werd, omdat de testen allemaal negatief blijven. Ze zei dat het 6 weken kon duren na een miskraam voordat de menstruatie weer op gang kon komen, maar die zijn nu voorbij. Gezien mijn PCOS vond ze het ook vrij logisch dat hij uit zou blijven. We hebben nu afgesproken dat we nog 2 weken wachten om te kijken of ik ongesteld word. Zo niet, dan gaat ze 11 september (voor mijn gemoedstoestand) een echo maken. Is daar geen zwangerschap op te zien, gaan we starten met het cryotraject. Van de ene kant zie ik er nog steeds tegenop dat er straks weer allemaal 'gerommeld' wordt met mijn lijf, maar van de andere kant heb ik wel het gevoel dat ik er klaar voor ben om verder te gaan. Ik heb alleen nog steeds aardig wat moeite met het zien van dikke buiken, maar dat slijt vast wel.
Ik moest dus een afspraak voor een echo maken en daarna een afspraak met haar. Ik gaf bij de balie aan dat ik nu eigenlijk nog liever niet op het werk wilde vertellen dat we weer met het traject aan de gang gaan en dat ik daarom graag een echo op woensdag of vrijdag wilde. Ze gaf aan dat dat op zijn vroegst pas over 4 weken ging, want de woensdagavond was de arts er wel, maar dan hadden ze alleen spreekuur voor nieuwe patiënten. Uiteindelijk heeft ze toch gevraagd of ze een uitzondering voor me wilde maken en dat wilde ze wel doen. Dus nu hebben we (als ik niet ongesteld word) 11 september om 16.00 uur de echo en om 17.00 uur gesprek met haar. Ik vond dat echt heel lief van haar dat ze toch een uitzondering wilde maken. Kortom, we zijn met een goed gevoel weggegaan bij haar.
xxx
reacties (0)