Oververmoeid

Sorry dat ik er niet vaak ben de laatste tijd, maar ik ben echt compleet oververmoeid. Ik heb wel vaker dat ik gewoon moe ben, maar dit is echt niet normaal, het lijkt wel of ik heel de dag zou kunnen slapen en ik weet zelf niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.

De redenen, tja...Kayleigh die voortaan steevast elke nacht wakker wordt en niet meer wil slapen (nou zijn we ook wel superverwend met haar omdat ze eerst tot minimaal 09.00 uur uitsliep), misschien toch nog de nasleep van de operatie die ik wat onderschat heb, het is megadruk op het werk en de laatste tijd loopt het helemaal niet zo lekker tussen Patrick en mij. Dat zal ook wel met mijn vermoeidheid te maken hebben, maar ik erger me zo ongeveer aan alles wat hij doet. Niet dat hij nu zoveel verkeerd doet, maar ik kan gewoon niks hebben. Het vreet energie en ik voel me gewoon langzaam leeglopen pfff! Weet iemand wat ik hieraan kan doen?

Afgezien daarvan gaat het eigenlijk wel goed. Kayleigh is een heel pittige tante die duidelijk haar eigen wil heeft, waar in haar ogen ook niet van afgeweken kan worden. Als ze haar zin niet krijgt, krijgt ze een driftbui van hier tot ginder, maar ik kan daar zelf gelukkig steeds beter mee omgaan. Meestal is ze na een paar minuten wel uitgeraasd en heeft ze toch door dat dat niet de manier is om iets voor elkaar te krijgen. Gelukkig is ze nog steeds vaker lief dan dat ze zich zo gedraagt hoor. Ze komt voort heerlijk knuffelen en kusjes geven (vooral als ze naar bed wil, want dan kan ze nog net even een minuutje tijd rekken hahaha). Ze begint ook steeds meer te kletsen, wat erg leuk is om te horen. Ze zegt nu, naast papa, mama, Nala (de hond), Stits en Lio (de katten die Stitch en Lilo heten), ja en nee, ook voortaan happen (eten), boek, hajo (hallo), doe doe (doei doei), oujoe (houdoe) en opke (hoppaké). Zo grappig om al die dingetjes te ontcijferen. Maar het mooiste vind ik het nog als ze iets mooi vindt: dan worden die oogjes groot en zegt ze vol overgave: ooooo mooi! 

Manlief en ik hadden afgesproken dat we, zodra ik een jaarcontract zou hebben, voor een 2e kindje wilden gaan, maar ik heb besloten dat ik dat nu echt nog niet zie zitten. Niet dat ik het niet graag wil, maar ik heb nu gewoon de fut niet om weer het ziekenhuis in te moeten. Ik wil eerst van mijn vermoeidheid af en ervoor zorgen dat alles tussen hem en mij weer soepel loopt (wat heus wel goedkomt, maar toch...) en daarna ben ik er pas weer klaar voor om weer het ziekenhuis in te gaan voor de behandelingen... 

Oja...maandag moet manlief nog even met Kayleigh naar de huisarts. Toen ik zwanger was dachten ze dat ze een klompvoetje zou hebben, wat (gelukkig) niet het geval bleek te zijn. Het was een dwangstand. We hebben het veel gemasseerd en het stond zo goed als recht, maar nu ze loopt trekt ze toch haar tenen naar binnen toe. Daar willen we toch graag even naar laten kijken en dan kan hij ook meteen even naar haar longetjes luisteren, want die hoestbuien die ze heeft vind ik echt niet normaal. Heeft iemand hier ervaringen mee en zijn er zelf nog dingen die we hiertegen kunnen doen (behalve neusspray, druppeltjes tegen de verkoudheid en een ui op de kamer)?

Ik ga niet alle berichten beantwoorden, gewoon omdat ik er de energie niet voor heb en ik het een beetje achterhaald vind om op berichten van een paar maanden oud nog te reageren, maar zal het nu wel weer bij gaan houden. Nogmaals sorry dat ik er niet vaak was, maar dan weten jullie nu hoe het komt... 

xxx