Welkom misselijkheid!

Allereerst wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie lieve reacties op mijn blog over de innesteling! Het heeft me goed gedaan en ben weer een stuk rustiger geworden.

Even een update: ik heb gisteren toch maar even de verpleegkundige gebeld en zij betwijfelde of het daardoor fout kon gaan. Ze zei dat ik gewoon door moest gaan met mijn leven zoals ik het eerst deed maar wel een beetje uit moest kijken. Ze zei ook dat de pijntjes ook innestelingspijntjes konden zijn... Hier kon ook wel wat bloedverlies bij komen kijken, maar als het helderrood werd moest ik me zorgen gaan maken... Goed...gerustgesteld maar toch maar een beetje uitkijken met onze overenthousiaste hond...

Verder ben ik sinds maandagochtend zo ongeveer de hele dag misselijk en doodmoe... Sommige mensen zeggen nu dat het komt omdat ik er teveel mee bezig ben, maar om eerlijk te zijn ben ik dat (op gisteren na) juist niet echt... De zenuwen zijn er natuurlijk af en toe nog wel, maar het scheelt een heel stuk met de IUI waar we nog maar af moesten wachten of er iets bevrucht zou worden of niet... Hopelijk is het de innesteling die ik voel (ik had er trouwens met de vorige zwangerschap ook ontzettend veel last van) en kan ik 2 november eindelijk goed nieuws brengen!

O nog een tip voor de dames die misselijk zijn (het klinkt echt heel weird hoor): maar verwelkom je misselijkheid! Het wordt dan echt een stuk draaglijker! We hebben dit bij de IVF-cursus geleerd en ik geloofde er werkelijk geen snars van en moest er eigenlijk ook superhard om lachen dat iemand zijn pijn of misselijkheid welkom gaat heten, maar ik heb het gisteren geprobeerd en het werkt echt!

Nogmaals bedankt voor jullie lieve en geruststellende reacties, jullie zijn echt schatten!