Nieuwe baan!

Vanmiddag werd ik gebeld door de dame waar ik vandeweek op gesprek ben geweest en...ik ben aangenomen! Van de ene kant ben ik zooo blij, maar van de andere kant voel ik me ook best lullig naar deze werkgever toe (zeker omdat ze zoooo positief over me zijn). Dinsdag moet ik erheen om het over de arbeidsvoorwaarden te hebben, dus het lijkt me niet echt slim om het nu al te gaan zeggen of vinden jullie van wel? En hoe moet ik zoiets vertellen? Pfff...ik word al bibberig als ik eraan denk hoe ze kunnen gaan reageren... Dit is natuurlijk maar een tijdelijke baan en die andere is met uitzicht op vast en lijkt me veeel leuker, maar ik ben dan weer zo'n ei die het ontzettend moeilijk vind om dat hier te moeten gaan verkondigen. En waarom voel ik me zo ontzettend schuldig? Ik weet dat als zij van me afwillen ze zich ook niet lullig voelen, maar ik word nu toch zo langzamerhand echt doodmoe van mijn emoties en al die tegenstrijdige gevoelens...

Dus van het weekend ook maar eens de zolder op gaan ruimen, want ergens (in een van de dozen) ligt mijn diploma verstopt en die heb ik dus nodig dinsdag. Ach...op mijn verjaardag is er een rommelmarkt dus kan ik meteen uit gaan zoeken wat weg kan en wat moet blijven...

Verder heb ik vandaag de apotheek gebeld over wat ik moet doen met de naalden en ze stond er van te kijken dat ik geen containertje mee had gekregen. Ik kon er zo een op gaan halen dus dat ga ik straks maar even doen, want de naalden mochten onder geen beding de vuilnisbak in... Prima dacht ik, maar geef dan gewoon meteen zo'n ding mee grrrr... Ik heb mijn ergernissen voor me kunnen houden, maar...af en toe heb ik echt het gevoel dat ik op oorlogspad ben! En gisteravond is mijn zieltje eindelijk onder mijn arm uitgevallen. Heb de halve avond zitten huilen (maar ik weet nog steeds niet waarom) en het gaat wel ietsjes beter nu... Lang leve de hormonen blegghhh...