Geen inseminatie

Om 13.30 uur moest ik in het ziekenhuis zijn voor de inseminatie... Bij de echo waren dus toch alle 4 de eitjes doorgegroeid, lang leve mijn lijf! Dus ze wilden niet insemineren, ondanks dat er 2 nog veeeel te klein waren om bevrucht te raken. Ik was erg teleurgesteld en zei dat ik er klaar mee was dat mijn lijf gewoon niet doet wat het zou moeten doen en dan wordt er maar meteen gezegd dat ik een afspraak met mijn eigen gyn moet maken om te overleggen hoe we nu verder moeten gaan. Net of ik daar op zit te wachten! Ik ben er zooo klaar mee dat mensen voor mij denken en beslissingen nemen! Ik heb meteen tegen dat mens gezegd dat IVF sowieso nog geen optie is, omdat het toch een keer gelukt is met IUI en dat ik niet op mijn 31e uitbehandeld wil zijn. Dat moest ik dan maar met mijn eigen gyn overleggen zei ze. Ze raadde ons ook af om nu onbeschermde gemeenschap te hebben, zodat ik straks gewoon ongesteld zou worden en niet het risico zou lopen om zwanger te worden van een 4-ling. Ik heb al besloten om daar geen gehoor aan te geven en het risico wel te lopen. Het is mijn lijf en de kans dat ze alle 4 bevrucht raken is praktisch nul.

Het was weer de zoveelste teleurstelling die ik voor mijn kiezen krijg. Af en toe denk ik wel dat ik geboren ben om teleurstellingen te verwerken. Het lijkt wel of het nooit ophoudt. Ik weet wel dat ik nu misschien een beetje depri overkom, maar zo voel ik me nu ook. Waar ik gisteren nog superenthousiast ben is alle hoop nu ineens weer de kop ingedrukt...

Hopelijk val ik jullie niet lastig met mijn 'gezeur', maar ik moest het wel echt ff kwijt!