Houdt de ellende dan nooit op?

Nu we eindelijk aan de rustperiode begonnen zijn had ik gehoopt dat ons leven in een rustiger vaarwater gekomen zou zijn. Niks is echter minder waar!

Vandaag kreeg ik te horen dat ik vanwege een reorganisatie ontslagen ben per 1 mei. Van mijn afdeling zijn er nog 2 anderen die ontslag krijgen, dus dat is een schrale troost! Had ik eindelijk mijn droombaan gevonden kan ik weer opnieuw aan de gang met solliciteren. Ze vonden het verschrikkelijk om te moeten doen maar helaas was ik de enige in mijn leeftijdscategorie die voor ontslag in aanmerking kwam. Schrale troost is dat het niks met mij persoonlijk of mijn inzet te maken had, maar ja...wat koop ik daar nu weer voor?

Houdt die ellende dan nooit op? Ik zit er nu echt even helemaal doorheen...