Update

Sinds dinsdag heb ik een ontzettend zeurderig gevoel in mijn onderbuik en onderrug. Daarom en omdat ik eigenlijk wel wilde weten hoe lang we nog 'moesten' klussen voor het overgebleven eitje heeft Patrick vandaag toch maar even het ziekenhuis gebeld. Normaal gesproken doe ik dit liever zelf, want dan weet ik zeker dat ik alles wat ik te vragen heb ook daadwerkelijk vraag en Patrick vergeet nog wel eens wat te vragen, maar omdat je de IVF-verpleegkundige maar een uurtje kunt bereiken en ik net op dat moment in overleg zat heeft hij het maar even gedaan.

Nou, ik was blij verrast om te horen dat hij alles gevraagd had en zelfs met nog meer informatie kwam dan ik verwacht had...:-). Eerst werd gevraagd wanneer de pijn begonnen was, waarop Patrick antwoordde dat die al vanaf dinsdag aanwezig was (de pijn is vandaag trouwens wel wat weg aan het ebben). Oooo...dat was toch wel een tijdje, dat moest ze toch even aan de gyn navragen. Gelukkig had onze eigen gyn dienst. We kregen te horen dat dat best wel eens innestelpijn kon zijn en dat dat wel een aantal dagen kon duren. De pijn is in ieder geval anders dan menstruatiepijn en heel herkenbaar van de vorige zwangerschap. Zolang ik geen koorts kreeg hoefde ik niet te komen. Wat betreft eitje nr. 3: ik krijg geen echo om te kijken of die ondertussen ook gesprongen is, maar als hij nog niet gesprongen is gaat hij deze ronde ook niet meer meedoen. Het klussen mocht nog wel, maar was dus niet meer nodig.

Ik had me zooooo voorgenomen om heel relaxed deze ronde in te gaan, maar nu lijken die 2 weken wachten nog langer te duren dan normaal en de opmerking van de gyn dat dat best wel eens innestelpijn zou kunnen zijn heeft mijn hoop alleen nog maar groter gemaakt... Ben alleen wel een beetje bang dat als het niet raak is, de teleurstelling deze keer nog groter is dan de andere keren, maar ja...dat overleef ik dan ook wel weer. Ik baal er echt van dat ik nog tot 1 maart moet wachten voor ik die test mag doen. Wat betreft de beslissing om even te stoppen met alles: daar sta ik nog steeds achter. Gelukkig ga ik morgen weer naar mijn collega voor een reikibehandeling dus hopelijk brengt me dat weer een beetje tot rust.

Zo moest weer even mijn verhaal kwijt...