Cryo 1 mislukt

Vanmorgen vroeg wakker geworden met de buikpijn. Ik wist al dat het ging betekenen. Ik bleef nog even in bed. - wou ik mezelf voor gek houden dat de ongesteldheid niet in aantocht was of de tijd nog rekken en niet onder de ogen willen zien dat deze poging mislukt was...? Dat weet ik eigenlijk niet. Eenmaal op de wc wist ik dat het einde van de wachttijd was. Ik werd ongesteld. Dat was duidelijk. En de tijd van wachten was ook geëindigd. Met de zeurende buik ging ik terug in bed liggen. Mijn vriend wist al dt het niet geod was. We kropen even dichtbij elkaar en de tranen van mij begonnen ook zachtjes te lopen. Nee, geen drama zoals de vorige keren... Ik voelde bepaalde leegte.... En voel deze nog steeds, maar ben erg kalm. Je leert met de teleurstellingen om te gaan, je pantser wordt harder, dat is het. Ik ben erg verdrietig maar mijn wereld staat niet stil. Ik maak gelijk plannen hoe we verder gaan. Ik weet nog even niet of we deze cyclus gelijk pakken voor cryo nr 2. Over een week heb ik vakantie en de planning was om richting Italië te gaan om 3 weken te genieten van het weer, buitenlucht, lekker eten, en van elkaar. Ik weet alleen niet of ik nu kan genieten. Want ik wil hoe dan ook door met de behandeling. We moeten even samen hier uitkomen - een nieuwe planning maken of gewoon op vakantie gaan en in juli verder gaan met onze behandeling. We hebben niks geboekt, dus daar maken we ons geen zorgen om. Het is meer wat willen we en wat ons verstandig lijkt om de komende week te doen. Hoe dan ook, we komen er wel uit met zijn tweeeen!