Iui 1, hoop emoties

Zoals de titel al zegt, de 1e iui is het feit geworden, wel eenige tijd geleden zelfs... Ik heb het idee dat de aanloop daar naartoe voorbij gevlogen is. Al bij de eerste follikelmeting op dag 11 bleek dat ik een 1 follikel van 20 mm had wat betekende dat ik meteen mijn Pregnyl spuit moest zetten en 26h erna heeft de inseminatie plaatsgevonden. De handeling op zich was goed te doen, alleen vlak ervoor meldde de arts dat er helaas weinig zaadcellen na t opwerken waren (namelijk 0,8 miljoen).  Voor mij voelde het allemaal als een ' verloren' iui poging (slechte timing met pregnyl en inseminatie, weinig zaadcellen en maar 1 follikel).

Nu in afwachting op de ongi... Ik houd me zelfs deze keer niet voor de gek dat ik misschien wel zwanger kan zijn (met wat gespannen borsten, rommelende buik etc... - Klachten die je in de wachtweken extra voelt en een labeltje 'zwanger' kan geven). Ik wil door, naar de volgende iui, met  2 of 3 follikels en betere zaadcellen!!!

Bij de volgende iui ga ik ook de dosering Menopur ophogen, van 75 naar 112,5. 

Verder is ook veel gebeurd iin mijn niet- medische wereld: mijn lieve poes is plotseling overleden, ons huis is eindelijk verkocht en kunnen we ons droomhuisje nu zoeken en de vriendschap met een vriendin van mij is voorbij (dit schrijf ik misschien in de volgende blog...).