Emotioneel breekpunt

Ik geloof dat ik momenteel mijn breekpunt heb berijkt..Na weer een waardeloze nacht van om het uur wakker en vanaf half 5 helemaal wakker ben ik ingestort..Kan alleen maar janken...

Mijn hele lichaam is op, doet zeer, kinderen zijn druk en ik weet even niet hoe ik de komende weken nog moet doorkomen........Ik vraag mij af of ik mij nou zit aan te stellen door de hormonen of dat ik bang ben mijn emoties naar andere toe te tonen...Met andere bedoel ik iemand anders als mijn man en hier op mijn blog....Het liefst wil ik dat mijn ouders ook zien dat ik het niet trek..of vriendinnen of wie dan ook, maar ik hou me meestal gewoon in in het bijzijn van hen...Ook gaat het natuurlijk niet altijd slecht en dat zijn dan meestal de momenten dat ik onder de mensen ben, dan voel ik mij ook beter..

Van mij afschrijven wil al heel wat opluchten meestal, daarom geef ik jullie die klaagzang van mij en ben ik al een stuk van mijn emoties kwijt en tijdens het typen word ik dan al rustig...Want tja mijn mannetje moet gewoon werken, dus die laat zijn huilende vrouwtje achter, dat vind hij wel moeilijk hoor, maarja die vrije dagen bewaren we liever voor als de kids er zijn..

Moet nog even volhouden tot morgen, dan heb ik weer controle en een echo..dan kan ik mijn klaagzang bij die andere gyn op zijn bord gooien en als ik dat niet doe, dan doet mijn man dat wel, want het gaat momenteel gewoon niet heel goed..ik trek het emotioneel gewoon niet...Wel ben ik bang dat ze me een keer houden, al is het maar om te slapen met een lekker middeltje..maar dan ben ik gescheiden van man en kind en dat vind ik ook super moeilijk...Ook wil ik dat de boys nog niet komen, dus moet het echt nog even volhouden...maar hoe ik dat ga doen weet ik dus niet..Het grootste probleem is toch wel mijn lieve kleine meisje...Ze ligt nu nog te slapen, maar als ze straks wakker word, gaat de wervelwind aan en die gaat niet meer uit..ze zuigt het laatste beetje energie uit mij, doordat ze veel met mama wil doen..En dat is dan als ze een goeie dag heeft, laat staan als ze een 'sago ik ga niet luisteren' dag heeft....Gisteren had ik nog Lois vrij, maar ben er niet van uitgerust...ik heb nog veel meer dagen nodig..als mijn  resterende dagen uit slapen en voor de tv hangen  mochten bestaan , denk ik dat ik het wel red...Maarja ik heb er nu eenmaal al 1 rond hupsen, dus moet mezelf toch even een schop onder mijn kont geven..

Ik kan en wil mijn ouders gewoon niet teveel belasten met mijn dochter..Momenteel hebben ze mijn nichtje Amy elke dag, de hele dag, omdat mijn zusje er der vriend aan het klussen zijn in hun nw.huis....Als ze dan net als gisteren Lois erbij hebben dan vinden ze dat heel zwaar..Tel daarbij op dat mijn vader volledig afgekeurd thuis zit met een versleten nek en rug, dus altijd pijn heeft en mijn moeder fybro...nog wat niet uit te spreken heeft en altijd wel ergens wat aan mankeert..vorige week gevallen is en nu nog last heeft van gekneusde knie en weet ik veel wat nog meer..Ik voel mij dan gewoon rot om hun op te zadelen met mijn problemen..

maarja kan ze ook niet egens anders kwijt..bij mijn vriendinnen klop ik ook niet aan..die werken allemaal en hebben er een kleine van nog geen jaar oud om voor te zorgen..bovendien ben ik gewoon slecht in hulp vagen..Schoonouders gaat ook niet, schoonmoeder is invalide, schoonvader mentaal in de war, dus ook geen hulp van die kant...schoonzus is erg betrokken en wil wel helpen, maar we weten niet waar..die zijn gewoon te druk met werken en kinderen en buitenschoolse activiteiten, noem maar op...

Dus de enige bij wie ik terrecht kan zijn mijn ouders..en doordat ik zon goed mens ben, en het ze het niet aan wil doen..hou ik dus veel bij mezelf..zit me constant groter te houden als dat ik mij voel..Alles doet me zeer, maar niet zo erg dat ik het zh moet bellen..het word gewoon krapper en dan doet elke beweging van die kids pijn..Als ze mij morgen weer vertellen dat ze goed gegroeid zijn dat voel ik mij vast weer wat beter, want daar doe ik het tenslotte allemaal voor..voor die 2 jongens in mijn buik..

Met dat ik mij verdrietig voel, voel ik ook een soort angst..het komt nu namelijk wel erg dichtbij..een week of 3 en dan zijn we inneens met 5...hoe gaan we dat doen, is alles echt klaar voor hun komst..en hoe gaat de bevalling verlopen..ik hoop niet als met mijn dochter..en meer van dat soort onzekerheden waar ik tegen aan loop...Omdat ik vind dat ik het grootste deel van mijn zw.schap erg labiel ben, ben ik bang dat ik dat straks ook ga zijn....Er gaat gewoon teveel in mijn koppie om, om echt rust te vinden..belachelijk, maarja vertel mij hoe ik die knop kan uitzetten, dan doe ik dat meteen..

Kortom..ben het spuugzat..ben die buik zat...ben de pijn zat....maar wil ze er nog niet uit..dus wat nu ??

 tandenbijten ????

791 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • kkaatje

    Nou de tips om vol te houden heb je al gehad.. misschien wat leuke tips om te doen met je dochter wanneer ze wat aandacht wilt Ze is twee dus dan heb je leuke bordachtige spelletjes... ook leuk voor haar en jou want dan hoef je niet telkens in de weer... wat dacht je van die krokodil waarvan je de tandjes moet wegduwen.. een leuk potje memory... en dat zijn de dingen die je met haar moet doen.. misschien kan je even erover nadenken om dr bij een oppasmoeder of creche te plaatsen voor een middagje om te kijken of ze dat ook leuk vind met andere kindjes in de weer zijn... Dan kan je haar altijd als het even moeilijk gaat zelf als de kids er zijn even kwijt... het klinkt een beetje raar maar als het moment daar is dan ben je toch even blij als je een extra steuntje in de rug hebt.. ik hoop dat je er wat aan hebt... het is dat ze nog net niet klaar is voor de peuterspeelzaal... want daar kunnen ze hun energie erg goed kwijt en dat is eigenlijk wat je dochtertje wilt..

  • jordaantje

    Lieve diaan!
    Ik begrijp je enorm! Zal t natuurlijk niet geheel snappen, want heb geen kleintje erbij, maar meis ow meis laat die tranen lekker lopen!!! Echt waar, als we bij elkaar in de buurt woonde had ik lois opgehaald zodat je wat rust hebt. Even mee naar buiten en daar dr energie lozen.
    Lieverd je doet het zo goed en als dat klagen je door die laatste weken helpt dan moet je vooral blijven klagen!
    Praat wel van je af, ook bij je mannetje en je ouders, want zo down en een tweeling bevalling is een verhoogde kans op depressie en dat is t laatste wat je wilt.

    Hele dikke knuffel!!!

  • Oem Yasmina

    ahhhhh meid!
    Ik heb er geen van 2 rondlopen dus daar heb ik geen ervaring mee, maar kan me voorstellen dat t ontzettend zwaar is.
    Dat dubbele gevoel ken ik maar al te goed.. De ene dag gaat t een beetje beter en denk je: nou nu mogen ze nog wel ff blijven zitten en een paar uur later heb je al weer pijn en wil je ze er t liefste op dat moment zelf eruit hebben.
    Ik ga je verder ook geen cliche zinnen geven, want die ken je onderhand nu wel!

    Probeer toch als je je echt niet goed voelt Lois naar je ouders te brengen.. een kapotte jij vlak voor de bevalling en dus 5 kids na de bevalling is geen peuleschil!
    Ik denk aan je en vind t onwijs knap dat je je nog zo goed staande weet te houden.

    een hele dikke knuffel vanuit hier!
    liefs

  • wg

    ik begrijp je helemaal!! Door het slechte slapen 'snachts heb je ook nog eens extra veel tijd om na te denken.... en dat helpt uiteindelijk vaak niet. Nachtje goed doorslapen zou je misschien toch weer een klein beetje energie kunnen geven, misschien morgen toch nog maar eens overleggen met gyneacoloog?!

    Ik vind het super knap hoe je het allemaal doet! Al maanden loop je met pijn en ondanks dat blijf je zoveel mogelijk energie geven aan je gezin. Je mag echt heel erg trots zijn op jezelf hoe ver je al gekomen bent!!! En af en toe even van je afschrijven is niet klagen hoor! Je moet je gevoelens ergens kwijt....is heel belangrijk.

    Heel veel sterkte (en veel succes voor morgen, hoop dat alles maar goed mag zijn).

    Liefs Wendy

  • melly78

    Oh,zoals je het schrijft voel ik het helemaal met je mee! Wat ontzettend jammer dat je niet even je kindje bij iemand kan brengen om even tot rust te komen. Ik zou zo zeggen..breng haar maar een dagje naar mij toe,kan ze gezellig met mijn zoontje spelen,maar we wonen nou niet echt bij elkaar om de hoek! Helaas,want ik zou je zo helpen hoor meis!! Echt waar!!

    Heeft je man niet zoveel dagen meer dan? Want al zijn het maar 2 dagen,dan kun je misschien even bijtanken?
    Nou,ik hoop dat je je idd wat beter voelt als je morgen hoort dat je jongens goed gegroeit zijn!

    Enne hier mogen we toch lekker klagen,als je het niet wilt lezen doe je het niet,dus dat is wel zo makkelijk hihi.
    Heel veel sterkte en een dikke knuffelxxxxxxx

  • Liedje!!

    Wel begrijpelijk maar ja.....je moet door. Ik heb er ook 2 rondlopen, maar gelukkig 1 op school en dochter van bijna 2 kan zelf al heel leuk spelen, dus die hoef ik echt niet te vermaken. Hoef dus niet te vragen aan fam. om op haar te passen, hopelijk doen ze dat straks als de beebs er zijn, want dat zal ik vast weer een ritme moeten vinden. Als ik van sommige lees dat ze smiddags gaan slapen denk ik, dat red ik helemaal niet nu, geen tijd voor. Wat dat betreft is een tweelingzwangerschap wel fijn als eerste denk ik, kun je gaan liggen wanneer je wilt, lijkt me heerlijk haha. Maar ja, we moeten het met die handenbindertjes zien te redden, veel sterkte......