Ruim 2 maanden!

Hallo hallo allemaal

maar weer eens een update hoe het hier gaat.

Zoë en Luna zijn ondertussen ruim 2 maanden, morgen 10 weken, en het gaat heel goed met ze. Vorige week donderdag nog bij het consultatiebureau geweest. Luna is nu van 53 cm naar 59 cm gegroeid en Zoë van 47cm naar 55 cm. Luna is van 4088gram(bij geboorte) nu al op de 5900gram nadat ze meer dan 10% van haar geboortegewicht verloren was en ze dus behoorlijk wat in moest halen om weer op gewicht te komen. Zoë was niet zoveel afgevallen na de geboorte en is van 2828gram naar 4400gram. Ze groeien dus als kool en inderdaad die Nutrilon lijkt wel Pokon!

Ook wat betreft de ontwikkeling gaat het goed met ze. De eerste regelweek hebben ze al gehad net als hun eerste DKTPprikken en ze zijn als het goed is vandaag hun 2e regelperiode ingegaan. Ik ben benieuwd wat ze daar shoppen in het ontwikkelingswarenhuis. Ik kon goed merken dat ze de laatste weken vooruit zijn gegaan. Luna begint al echt te kraaien en kletst(brabbelt met klanken) in de box de oren van mijn hoofd. Zoë lijkt al heel gericht te kijken en volgt me ook al echt met meedraaiend hoofd. Verder is Zoë dol op de wipstoel en als ik met haar dans en liedjes zing dan is ze het meest in haar element wat ze beloont met een geweldige tandloze glimlach. Ook de badkamer vind ze een fijne plek en daar laat ze haar mooie lach ook geregeld zien. Luna is helemaal gefasineerd door de muziekmobile boven de box maar is ook dol op de badkamer. Ook zij begint nu wat meer gericht te glimlachen. Heerlijk op te zien en horen dus!

Ze zweven nu tussen de 5-6 voedingen op een dag. Vannacht hebben ze voor het eerst beide 8 uur tussen de voedingen gehad zodat ik 7 uur heb kunnen slapen! Wat een luxe na bijna een jaar(sinds het begin van de zwangerschap door het plassen en daarna door de grote buik)niet meer een nacht te hebben doorgeslapen. Het gaat vooruit! Ik ben benieuwd wat ze vannacht doen.

De laatste 3 dagen ben ik eindelijk weer in mijn eigen bed aan het slapen. Met mij ging het namelijk nog niet zo voortvarend. Na de zware bevalling, het vele bloedverlies, de aderontsteking, de kaakonsteking en het verzorgen van 2 kinderen merkte ik dat het lange "nietsdoen" met mijn lijf zijn consequenties had/heeft. Mijn bekken is nog niet voor elkaar dus ik ben nog aan de fysiotherapie, ook omdat ik een baarmoederverzakking gekregen heb omdat mijn bekken zo verweekt was. Ik heb dagelijks spierpijn in mijn schouders en armen omdat mijn spiermassa maar net kan bijhouden hoe hard de kinderen groeien en in gewicht toenemen. Dus ik ben ook aan de conditietraining. Al deze lichamelijke tegenslagen plus de hele voorgeschiedenis(de icsi, de zwangerschap en de bevalling) maken dat ik geestelijk niet zo stabiel ben momenteel. Ik huil weer wat ik na de bevalling bijna niet gedaan heb en voel me niet zo happy en dat terwijl ik 2 hele lieve kindertjes heb. Maar ik kan het niet helpen dat ik soms bij de wieg sta en niets voel terwijl ik zou denken dat ik dolgelukkig zou moeten zijn dat ik 2 lieve gezonde kinderen heb. En dat maakt mij dan weer verdrietig en soms ook een beetje wanhopig. Gelukkig heb ik goede hulp van het consultatiebureau(ze komen zelfs op thuisbezoek). We hebben vandaag afgesproken dat ik weer terug ga naar de therapeut die ons ook geholpen heeft met het verwerken van de kanker van Wilbert en het accepteren van het feit dat we icsi moesten gaan doen om kinderen te kunnen krijgen. Ik zie de toekomst best wel zonnig in, weet dat dit tijdelijk is maar het voelt gewoon rot dat je weet dat je je rot voelt en dat het nog een tijd duurt voordat je uit deze situatie bent(snapt iemand me?)

Maar goed, blik op vooruit, genieten van de kleine momenten en van de zon.

Nu eerst nog maar een meisje gaan voeden.