Damn
Lees net op http://zwangerschapspagina.nl/index.php weer een verdrietig verhaal van een mede 35+-er.
Ook bij haar is het kindje overleden, er is geen hartactiviteit meer.
Damn.
Ik moet er gewoon van huilen.
Dus wil ik (ook hier) even dit gedichtje delen, met de rest van de wereld.
Ik vond het op het internet, een tijdje geleden. Geen idee van wie het is. Doet er ook niet toe.
Het geeft een gevoel weer.
Als een klein wit wolkje
gedreven door de wind
kwam je even bij ons
even was je ons kind
Ik kijk naar omhoog
en zie als in een vlucht
een klein wit wolkje gaan
langs de helder blauwe lucht
reacties (0)