Borstcrawl
Goed, ik was er al eerder uit. Maar onzekerheid is echt een zwangerschapskwaal!
Eergisteren was ik al enorm moe, gisternacht ook nog eens beroerd geslapen. Plus dat ik er om 05.45 uur uit moest want er moet af en toe ook gewerkt worden op zijn tijd.
Nou, en als ik moe ben, dan ben ik ook altijd wat labiel. Tel dat op bij een lijf vol gierende hormonen en je begrijpt hoe ik me gisteren ongeveer voelde. Ik wist zeker dat deze zwangerschap mis zou gaan. Heel zeker.
Nu heb ik vannacht weer lekker geslapen, dus vandaag ziet de wereld er gelukkig al weer beter uit. En heb ik ook weer wat vertrouwen in mijn lijf, en in de beeb.
Nu twijfel ik al enige tijd of ik de angelsound wil hebben. Ik denk het niet, want mezelf kennende schiet ik enorm in de stress als ik niks hoor.
Maar...let op...ik ben verpleegkundige. En heb wel een goede stethoscoop.
Dus dacht ik vanmiddag: kom.
Kijk, een hartje zal je er (zeker nu nog niet) mee horen. Wel hoorde ik heel zachtjes een soort geklots. En ik had net geplast, dus mijn blaas was leeg. Alsof je je hand door het water haalde, maar dan heel zacht.
Zou het dan ons garnaaltje zijn geweest die de borstcrawl doet?
reacties (0)