Ziekenhuis bezoek

Ik wil deze blog beginnen met jullie te bedanken. Bedankt voor alle lieve prive berichtjes en de lieve woorden op mijn blog. Bedankt voor die oppeppende woorden en het gevoel dat ik mijn ei kwijt kan.

Na een week met enorme pijn, verloor ik vrijdagavond de vrucht. De pijn trok weg en ik voelde me eigenlijk wel opgelucht. Zaterdag kwam echter de pijn terug en ook het bloedverlies nam weer toe. Het was duidelijk dat ik niet alles kwijt was. Zaterdagavond verloor ik wederom iets groots. Ik schrok ervan, maar was ook blij dat het eruit kwam. Wat het was...geen idee?? Vruchtzak misschien. De pijn blijft echter aanhouden en slapen lukt niet van de pijn. Hoe ik moet zitten en/of liggen weet ik soms niet meer. Het is weer onmenselijk allemaal.

Vanmorgen naar het ziekenhuis voor controle. Voordat we gingen verloor ik nog wat weefsel en stolsels. Ik hoopte zo dat dat het laatste zou zijn en een curretage me bespaard zou blijven. Na bijna een uur wachten waren we aan de beurt. Ik was bang, omdat ik zo'n pijn heb dat het onderzoek niet prettig zou worden. Gelukkig zag de echo er goed uit. Het enige is dat mijn baarmoederslijmvlies nog heel dik is en er ook bloed te zien was. Door de pijn die ik heb is er HCG geprikt en wordt er overleg gepleegd of een curretage alsnog noodzakelijk is. Aan de ene kant denk ik...doe maar, dan is alles schoon en ben ik van die pijn af. Maar aan de andere kant wil ik dat dus absoluut niet. Weer dat hele gedoe pfff, nee hoor.

Nu is het dus afwachten op dat ene telefoontje. Hopelijk zit het een keer mee en ben ik ook snel van de pijn af. Lichamelijk en geestelijk ben ik er klaar mee. Ik wil weer mijn normale leventje oppakken.

Liefs!!