Alweer bijna op de helft
Zo schrijf ik een blog dat ik een extra echo heb gepland en zo zijn we 10 weken verder... Vandaag alweer 19wk3d, de dag waarop we de 20-wekenecho krijgen. De laatste echo was met 16 weken, dus het is alweer eventjes geleden dat we de kleine spruit hebben bewonderd. Altijd een spannend moment, zo'n echo, of het hartje nog klopt en of alles er goed uitziet.
Ondertussen weten we dat we nu een dochter krijgen, dus deze mama is volop aan het shoppen gegaan (vooral kleertjes hoor). Hopelijk wordt dit vandaag nog eens bevestigd :-) De naam hadden we allang en die hebben we ook al verteld aan onze ouders en brussen. Leuk om dat alvast met elkaar te delen.
Tot afgelopen week liep ik onder controle bij de VK, maar op mijn aandringen is er een vroege GTT afgenomen. Gelukkig maar, want mijn glucosewaarden bleken nu al te hoog te zijn. Dus vanaf deze week ga ik, ook op mijn verzoek, verder bij de gynaecoloog. Mijn eigen gyn zat helaas al bomvol met afspraken, dus de eerste keer ga ik bij een ander en ik heb alvast vooruit gepland bij mijn eigen gyn :-) Hopelijk kan ik ook snel terecht bij de diabetesverpleegkundige, zodat ik snel kan beginnen met insuline, aangezien er aan mijn eetpatroon weinig te sleutelen valt en ik nu al last heb van schommelende waarden.
Vergeleken met de vorige zwangerschap valt me vooral op dat ik erg moe ben én blijf. Mijn dagen beginnen om 6.15 en eindigen rond 20.00 uur. Niet zo raar ook, als je al een kleine vent hebt rondlopen. Het fijne is dat ik op dit moment erg vrij ben in het indelen van mijn werkuren. Hierdoor werk ik veel thuis en kan ik tussendoor af en toe gaan liggen. Behalve de vermoeidheid, is de misselijkheid ook nog niet helemaal weg. Ik heb regelmatig avonden dat ik geen eten weg krijg. Overdag gaat het redelijk, al kan ik gewone boterhammen niet goed verdragen. Gelukkig zijn daar genoeg alternatieven voor en zit ik nu aan de crackers. Hierdoor ben ik tot nu toe slechts 0,5kg aangekomen.
Ik merk dat deze zwangerschap een stuk ongemerkter voorbij gaat. Soms lig ik 's avonds op bed en bedenk me ineens dat ik zwanger ben. Een vreemde gewaarwording. Deze zwangerschap heb ik wel meer last van angsten, dat ons meisje veel te vroeg geboren wordt of het hartje ineens stopt met kloppen... Erg vervelend, maar ik probeer het maar aan mijn hormonen te wijten. Gelukkig kunnen wij ons kleine meisje vanavond weer even bewonderen. Let's hope and pray for a happy ending :-)
reacties (0)