Tietpijn

Kanonnen...wat doet mijn tieten pijn! Ik kan nauwelijks op mn buik slapen en zelfs een bh zit oncomfortabel. Slapen is sowieso erg lastig op het moment, ik lig halve nachten wakker, terwijl ik nauwelijks mn ogen open kan houden vanaf een uur of 3 's middags. Misselijk ben ik bij vlagen, maar nog niet zo erg als bij Nikai. Het is echt de ene dag erger dan de andere. Verder heb ik last van mn darmen en af en toe wat menstruatiekrampen in mn onderbuik. Ik weet dat al die kwaaltjes niets zeggen over het verloop, maar ze geven me vooralsnog wel steeds meer het gevoel dat ik echt zwanger ben :-) Over 2,5 wk mag ik naar de vk om daar echt uitsluitsel over te krijgen en ik begin nu toch wel af te tellen. Stukje bij beetje wordt het echter, kan mn negatieve gedachten ook beter relativeren.

Heb ondertussen vanuit mn omgeving steeds meer gehoord dat de zwangerschap van een tweede kind nou eenmaal minder intens beleefd wordt, aangezien er al een energievretend dreumesje rondloopt. Naast mijn taak als echtgenoot en schoonmaakster, ben ik sinds kort immers ook een soort van opvoeder (lees:politieagent). Ik loop de hele dag achter mn kleine mannetje aan te vangen, soms vraag ik me af of hij het verschil nog wel weet tussen zn eigen naam en 'Nietdoen'. Maar ik kan ook zo intens van m genieten, als ie zelf een toren gebouwd heeft of me even een kusje komt brengen. 15 maanden is hij vandaag alweer, de tijd gaat zo rap en hij wordt steeds leuker.

Wat ik wel moeilijk vind, is mn schuldgevoel ten opzichte van hem. Door de vermoeidheid ben ik namelijk lontjesloos en futloos, dus ik kan niet veel van m hebben of met m doen. Probeer bewust samenmomentjes vrij te maken, maar daaromheen vind ik het nog knap lastig om ook een leuke moeder te zijn. Ik hou het er maar op dat veel van ons zo groot geworden zijn, ikzelf ook, dus hij zou er zonder al teveel kleerscheuren vanaf moeten kunnen komen :-)

Kortom, ik ben voorzichtig heppie ben het kleintje in mn buik en heeeeel heppie met die 'grote' van 15 maanden! Wat een rijkdom...