Wachten...

Het is nu de 3e maand dat wij proberen om zwanger te worden. En iedere maand verloopt tot nu toe hetzelfde. De eerste weken denk ik er vrijwel niet aan. Zodra ik in mn agenda zie dat mn ovulatie nadert, verleid ik mn lief tot vaker 'klussen'. Heel soms denk ik tijdens het klussen zelfs aan het resultaat dat dit kan opleveren, meestal richt ik me op de intimiteit. En dan, wanneer mn ovulatie voorbij is, begint de spanning in mn lijf toe te nemen. Steeds dichter nader ik de datum dat ik mijn NOD verwacht. En hoe dichterbij die datum komt, des te moeilijker vind ik het om niet de hele tijd met het 'zwanger worden' bezig te zijn. Ik ben dan best gespannen, vraag me af of het deze keer wel gelukt is. Ik struin het internet af naar van alles dat met zwangerschap te maken heeft, alsof ik daar kan een antwoord op mn vraag kan krijgen. En op alle sites die ik bekijk, zie ik dat er nog veel meer vrouwen zijn zoals ik. Vrouwen die heel graag een kindje willen en van alles (denken te) voelen. Vrouwen die al maanden en soms zelfs jaren bezig zijn met die ene vurige wens: moeder worden. Maar ik zie ook vrouwen die juist helemaal niet zwanger willen zijn, maar dezelfde onzekerheid hebben ondanks de verschillende wens. De wens van de laatste groep heb ik nooit gekend. Maar de wens om moeder te worden, wordt steeds sterker. De teleurstelling als de rode duiveltjes weer de kop opsteken, wordt dan ook steeds groter. Ook al zijn we pas 3 maanden gericht aan het 'klussen', in mn hart zit deze wens al veel langer. Ik hoop dat mn wens op een dag vervuld wordt. En naar die dag kijk ik ongeduldig uit...

Liefs,