20 weken echo

Gisteren was het dan ein-de-lijk zover. Na 8 lange weken konden we onze kleine weer bewonderen.
Zenuwachtig was ik eigenlijk niet zo. De situatie is zoals het is en zenuwachtig zijn zou daar niets aan veranderen.
Netjes op tijd zaten we in de wachtkamer. De gynaecoloog was nog niet binnen. Tsss... was is dat toch met artsen? 5 jaar studeren, 3 jaar specialiseren maar klok leren kijken? Ho maar, daar was geen tijd meer voor.
Maar goed, ergeren heeft geen zin, dus we wachten rustig tot mevrouw er is.
In de tussentijd verbazen mijn vriend en ik ons over een andere arts. Deze arts loopt op witte crocs, met de spijkerbroek van haar 2 meter lange vriend aan. De arts zelf is -gok ik- 1.6 meter lang waardoor ze de broek tot haar tieten heeft opgetrokken. En dat is maar goed ook, want onder haar te grote witte t-shirt heeft ze geen BH aangetrokken, waardoor haar borsten nu ondersteund worden door de belachelijke spijkerbroek. Hoe kán ze zich zo vertonen?!
Ssssst!! Sist mijn vriend.. Oops... ik ben me weer eens hardop aan het verbazen. Foutje :).

Gelukkig duurt het niet zo lang voor onze gynaecoloog ons komt roepen.
Mevrouw R. Voornaam onbekend. Lekker afstandelijk ;).
Eenmaal binnen gekomen pak ik mijn verwijsbrief, mijn verloskundigen verslag en mijn DVD.
De vorige echo bij hetzelfde ziekenhuis was namelijk gedeeltelijk vastgelegd op DVD, dus ik verwachtte dat dat deze keer ook wel zou kunnen.

Ho! Stop! Fout gedacht! Mevrouw R. maakte ons direct héél duidelijk dat dit een medische echo is en géén pretecho. Tevens wilde ze weten wie mij vorige keer de DVD had gegeven, want die zou ze dan wel even aanspreken. Tja, met deze gynaecoloog gingen we het gezellig hebben, dat merkte ik meteen ;).

Mevrouw R. wilde haar 10 minuutjes vertraging ook graag inhalen, dus geen 'onnodige' toelichting, maar hup! shirt omhoog, gel erop en meten maar.

Daar was hij weer! In volle glorie en volop in beweging. Wow! Het blijft toch bijzonder om te zien! Af en toe een zucht en een steun van mevrouw R. omdat onze kleine bouncer weer lekker aan het duikelen is (wat ik stiekem alleen maar leuk vind. Ik ben nu al trots op hem! Stomme mensen mag je pesten ;).)

Maar waar het uiteindelijk om gaat is natuurlijk hoe het met de kleine gaat. En het gaat goed! Alles lijkt te kloppen. Iets boven gemiddeld zelfs! Helemaal blij zijn we. Ik stel nog wat vragen en doe soms net of ik het niet goed zie, zodat het allemaal wat langer duurt. De volgende echo laat namelijk weer 9 weken op zich wachten.

Daarna doekje op mijn buik, afvegen, fatsoeneren en even de resultaten doorspreken. Conclusie: voor zover te zien een prima baby! Woehoe!

Mevrouw R. schudt ons de hand en geeft aan dat ze verwacht bij geen problemen ons niet meer te zien. Prima. Ik schud haar de hand en antwoord haar 'hopelijk tot niet weersziens dan'. Met een glimlach, maar stiekem meende ik het wel ;).

Wij zijn snel doorgereden naar de bakker, die is namelijk wel superaardig én heeft geweldige gebakjes. Al met al een heerlijke dag!