Supermama?

Van het weekend zei mijn tien jarige nichtje tegen me dat ik, als ik ooit kindjes zou nemen, de perfecte mama zou zijn.

Uiteraard heb ik mijn nichtje direct uitgeroepen tot lievelingsnichtje. Maar het zette me stiekem wel aan het denken.

Ik de perfecte mama? Hmmm... ik betwijfel het.
Heus, ik zal mijn best doen hoor. Ik zal alles voor ons kindje over hebben en alles doen wat in mijn macht ligt om het haar (ik ga meisjes baren, ik weet het zeker ;)) een gelukkig en onbezorgd leven te geven.

Maar buiten dat denk ik dat ik eerder in aanmerking kom voor de titel 'amateurmama' dan 'supermama'.

Ik hou van koken, maar alleen als het me uitkomt. Als ik geen zin heb, knal ik de frituurpan aan.
In mijn winkelwagentje ligt over het algemeen meer koek, snoep en chips dan fruit en groenten.
Melk in de kar? Als ik er toevallig aan denk. Maar wijn zal ik nooit vergeten.
Geduldig? Handig? Creatief? Hmmm... NOPE!!
Ik zie mezelf nog geen komkommerkrokodil snijden als traktatie. Of een mandarijntjes konijn maken. Nee hoor, een zakkie chips kunnen ze krijgen.

Of wat denk je van mijn organisatorische talenten? Ver onder het nulpunt! Ik raak alles kwijt. Loop naar de kast en weet niet meer wat ik wilde pakken.
Ik heb het zelfs weleens gehad dat ik in de auto stapte en een tube mayonaise in mijn hand had. Mijn telefoon had ik dan wel weer netjes in de koelkast gelegt.

En mijn tas is ook een chaos. Nu al. En ik vergeet altijd de helft.
Moet je nagaan als ik aan flesjes, knuffels, toetenpoetsers, rozijntjes, pleisters en weet ik veel wat nog meer moet gaan denken.

Ja, ik denk dat het wel duidelijk is dat ik een amateur mama wordt. Een chaotische amateurmama.
Maar dat geeft niet, want ik weet zeker dat mijn vriend een superpapa wordt. Een hele bedachtzame, oplettende lieve superpapa. Superpapa + amateurmama = ideaal! En daarom weet ik zeker dat het wel goed gaat komen! :)