Maandagochtendstressss

Maandagochtend.
06.10: Wakker, ik moet plassen!
06.32: *Teeeet*  *Teeeeeeet* *Teeeeeeeeet* *Tet* *Tet* *Tet* *Tet* *Tet*
K*twekker! Ik was net weer in slaap gevallen!
Mijn eerste neiging is om het ding tegen de muur te gooien. Gewoon, omdat ik er niet van hou om wakker gemaakt te worden met die takkeherrie.
Vroeger kon dat ook nog gewoon, een wekker tegen de muur smijten.
Tegenwoordig heb ik mijn wekker op mijn telefoon, dus het is niet echt een puik idee het ding tegen de muur te laten stuiteren.

Chagrijnig wankel ik uit bed, mijn ogen weigeren nog even écht open te gaan.
Intussen staat mijn kat alweer te mauwen alsof zijn leven ervan af hangt. Pfff... wat een herrie! Ik hou mijn sokken tegen mijn oren in de hoop het niet te hoeven horen.

Vervolgens douchen, opmaken, haren fohnen, kleren uitzoeken, brood smeren, poes negeren én het nieuws kijken. Allemaal in een superstrak tijdsschema. Dat moet wel, want om op tijd op werk te zijn, moet ik om 06.25 opstaan.
Als je even terugleest, zie je dat mijn wekker om 06.32 staat.
7 minuten later. 7 hele minuten om langer te slapen. 7 heerlijke minuten in mijn warme bedje. 7 fantastische minuten langer naast mijn vriendje.
Ja echt, ik moet me de *pieeeeep* haasten om op tijd op werk te zijn, maar die 7 minuten zijn het dubbel en dwars waard!

Yes!! Het is gelukt! Ik ben op tijd op kantoor. Kwart over 7 ben ik er. Soort van fris en fruitig (lees: mijn ogen zitten niet meer helemaal dicht en ik heb mijn badjas niet meer aan).
Ik zet mijn computer aan, log in en zwalk naar het koffie apparaat voor een extra sterke bak koffie.
Omdat mijn ogen nog half dicht zijn, mis ik de rode 'buiten werking' kaart.
Ik toets het nummer van de extra sterke cappucino met een klein beetje suiker in.
Na een minuut merk ik dat er weinig gebeurt. Er is geen beker gevallen én ik hoor geen koffie lopen.
Ik staar naar het beeldscherm, terwijl de waarheid langzaam tot mij doordringt... Géén koffie?!?!! Neeeeee!!! Geen koffie?? Op maandagochtend?! Geen koffie?! Het kan niet waar zijn!! Wat nu?! Hoe kom ik de dag door? Wat moet ik doen?! Hoe kunnen ze me dit aandoen?! HEEEEEELLLLPPPP!!!

Terwijl ik, nog steeds in shock, naar het scherm staar, tikt een collega op  mijn schouder: Uhhh... op de gang staat nog een apparaat, die doet het wel

O ja! Dat wist ik ook eigenlijk wel.
Pfew... blij dat er nog iemand alert is deze maandagochtend.
Ik ontdooi, haal mijn bak extra sterke cappucino met een klein beetje suiker, ga op mijn werkplek zitten en probeer mijn ademhaling onder controle te krijgen.
Langzaamaan gaat het beter.

Jeetje! Vermoeiend die maandagochtend. Maarrrr!! Ik heb hem weer overleefd.
Tevreden kijk ik op mijn beeldscherm en zie de tijd... HALF 8!!!

Pfff... Nog 8 uur te gaan.
Wish me luck :(