Leedvermaak

Nou, ik zal maar met de deur in huis vallen. Ik ben dol op leedvermaak!

Ik pies in mijn broek als ik iemand onderuit zie gaan.
Of een boodschappentas die scheurt waardoor alle eieren kapot vallen.
Je kunt me oprapen, ik bescheur het!

Sterker nog, mijn mondhoeken gaan nu al omhoog, alleen al omdat ik eraan denk.

Natuurlijk zit hier wel een nuance in.
Wanneer iemand zich bezeert, zal ik echt niet in schaterlachen uitbarsten.
Ik zal diegene natuurlijk gewoon helpen.

Maar wanneer het klunsigheden zijn en niemand heeft pijn... Echt, je maakt mijn dag!

Overigens ben ik zelf ook een enorme kluns.
Ik kan niet eten zonder te morsen.
Ik laat regelmatig spullen uit mijn handen kletteren.
Bij het maken van taartbeslag vergeet ik steevast de mixer uit te zetten voor ik deze uit het beslag haal. Waardoor ik én de keuken altijd volledig onder het beslag zitten.

En over het algemeen pies ik hierbij dus ook in mijn broek van het lachen.
Dat moet ook wel.
Als je om andermans stommiteiten wilt lachen, moet je toch zeker om je eigen stommiteiten kunnen lachen?
En eigenlijk schaam ik me ook niet voor mijn onhandigheid. Eigenlijk, nu ik er zo over nadenk, ik heb er de grootste lol om.
Als mijn blunders ter sprake komen, lopen de tranen vaak over mijn wangen van het lachen.

Daarom hieronder één van mijn betere blunders ;)

Wij gingen op ons jaarlijkse afdelingsuitje. Raften werd het dit keer.
Raften... Hmmm... ik ben nogal een bangerik in het water. Of eigenlijk.. ik ben een megamiet!
Dus tja, het was nogal een uitdaging.
Maar, ik laat mij niet kennen en doe natuurlijk wel gewoon mee.
Raften doe je in een rubber boot in behoorlijk wild water. En dat vind ik eng. Heeeeel eng want je zou zomaar uit die boot kunnen kletteren zo dat wilde water in.
En in dat wilde water vallen kan nog best gevaarlijk zijn. Daarom moeten we dat eerst oefenen.
Dus voor we de boot in gaan, hop, het water in.
Je begrijpt, ik stond de juichen... NOT!!
Maar, juist omdat ik het zo eng vond, besloot ik als eerste te gaan. Ik kon er maar vanaf zijn.
We hadden een reddingsvest aan. Dat dan weer wel.
Ik moest op een blok aan de zijkant in het water gaan zitten en me vanaf daar in het water laten glijden.
Door de sterke stroming werd je gelijk onder water getrokken, dus je mond moest je dichthouden.
Zodra je weer boven water komt, kun je weer inademen.
Vervolgens, boven water, je reddingsvest beetpakken en op je rug verder dobberen.

Nadat ik die aanwijzingen drie keer had gecheckt, ging op het blok zitten. Klaar om mijn ondergang tegemoet te gaan.
En een ondergang werd het.
Ik gleed netjes van het blok, mondje dicht, handjes op het reddingsvest.
Word onder water getrokken, kom weer boven... en zit op het volgende blok.
Wel verdomme! Hier hoor ik niet terecht te komen!
Er zat niets anders op dan hysterisch de instructeur te verzoeken me te redden.
Maar nee, redden, dat zat er niet in.
Ik moest 'gewoon' nog een keer hetzelfde doen.
Scheisse!
Maar goed, ik heb geen keus, kan ook niet op dat stomme blok blijven zitten.
Dus ik ga weer... Inademen...glijden.... onder water... terug boven water...mond open om in te ademen *SPLASH* een nieuwe golf in mijn gezicht. En dus in mijn mond.
Ik -held- raak in paniek en begin dramatisch met mijn armen te zwaaien terwijl ik hysterisch om hulp begin te schreeuwen. Ik zag mijn leven aan me voorbij flitsen en was ervan overtuigd dat ik ter plekke zou sterven.
Totdat mijn voeten plots vastigheid voelden. Ik kon staan!
Ik kon al die tijd al staan! Het water kwam net tot boven mijn kniën!
Ik zou dus helemaal niet doodgaan.

Hoewel.. niet doodgaan? Stiekem toch wel... van schaamte dus!
Al mijn 40 (!!) collega's stonden geamuseerd toe te kijken en te schaterlachen om hoe ik mijzelf belachelijk maakte.
Over leedvermaak gesproken!

Maar ik vind het niet erg. Ik doe iets stoms, dat ziet er grappig uit voor anderen, dus ze lachen.
Geen probleem. We lachen er nog steeds om.

Dus, moraal van het verhaal... Leedvermaak is hi-la-risch!
En vind jij van niet? Geen probleem, laat het me even weten, dan zal ik (proberen) niet lachen wanneer je op je snuffert gaat ;)