Tips voor naar eigen kamer

Waarom moet je kind naar zijn eigen kamer? Omdat andere mensen dat willen, vinden dat het hoort of omdat jij het wilt, vind dat het hoort?

Hier heeft mijn oudste tot 2,5 jaar lekker bij mij geslapen. Zelfs in mijn bed. Hij begon vaak de avond/nacht in zijn eigen bed en als hij wakker werd ' s nachts voor een slok melk dan liet ik hem bij ons liggen. Inmiddels is hij 5 en is het echt een ninja die nog zo nu en dan stiekem bij ons in bed sluipt 🤣 Hij is overigens wel één van twee en zijn tweelingbroer is overleden. Hij heeft dus veel meer behoefte aan lichamelijk contact.

Onze jongste van inmiddels 2 sliep liever in zijn eigen bed. Dus die is met 6 maanden op de kamer bij zijn broer gegaan en sindsdien sliep hij ook vrij snel door. Dit kind is nooit een knuffel komt geweest, sliep als mini al niet op schoot en had behoefte aan zijn eigen ruimte. Hij begint nu pas knuffelig te worden en lag laatst in ene bij mij te slapen, waarschijnlijk met zijn broer meegekomen😍 was heerlijk wakker worden met aan elke kant een mini man🥰

O ja, met 2 á 2,5 wilde mijn zoon zelf naar zijn eigen kamer. Dus het komt vanzelf😊

Volgens mij heb je al heel veel in orde: je weet voor jezelf waarom het voor nu beter/handiger is, je kindje is al gewend aan de eigen kamer door er overdag te slapen, je hebt middelen zoals een babyfoon om hem in de gaten te houden. Dan zit er volgens mij niks anders op dan een datum prikken en het gewoon doen. Naar je baby toe niks zwaars of geks van maken, straal vooral uit dat er niks ergs gebeurt; hij gaat gewoon 's nachts slapen op een plek die hij al kent, waar hij veilig is (misschien wel veiliger zelfs), en je bent nog steeds binnen 3 tellen bij hem als er iets is. Het kan helpen, voor hem en vooral voor jou, om dat gewoon ergens in t slaapritueel hardop uit te spreken: "Ga maar lekker slapen, wij zijn zo bij je als er iets is"." Persoonlijk denk ik dat je je kind een heel groot cadeau doet als hij zich zó veilig en gehecht voelt, dat hij zich ook veilig voelt en op jullie en zichzelf vertrouwt zonder dat je fysiek aanwezig bent.

En voor jezelf gewoon accepteren dat het even slikken is. Het is zoals je zegt iets meer losmaken, en dat is en blijft lastig in het ouderschap vind ik. Kan me voorstellen dat zo'n lastige start daar aan bijdraagt. Mijn ervaring is wel dat het allemaal wel meevalt, als je er doorheen bent. De eerste nacht zal het best wennen zijn, en na een paar dagen is het hopelijk al gewoon en zie je misschien ook de voordelen wel (meer ruimte, meer privacy). Ik heb geen tips om het makkelijker te maken verder, ik zou het gewoon gaan doen.

Veel succes bij deze stap!

Met 3 weken eigen kamer. Kind hoeft niet 24/7 aandacht te hebben/krijgen

Ik zou toch je kind zsm in een ledikant, op de laagste stand, te slapen leggen. In een wieg op deze leeftijd is echt heel gevaarlijk.. hier hebben we hem al op de laagste stand gezet bij 5,5 maand, toen hij ging tijgeren.

Tja, je kindje is echt groot genoeg om op een eigen kamer te liggen, zich om te draaien of zijn hoofd op te tillen als hij niet lekker ligt of beter wil ademen, om gewoon net zo lekker te slapen als hij daar overdag ook al doet. Hij is ook te groot voor de wieg (daar kan hij gewoon uit lijkt me op deze leeftijd?) en het ledikant is veiliger.

Maar hier is logica niet tegen bestand, als je gevoel zo sterk is. Ik denk dat je op zoek moet naar wat het is dat het 'loslaten' zo moeilijk maakt voor jou, en dat dan aanpakken. Als je na ruim 9 maanden nog zit met gebeurtenissen uit de kraamweek, is het misschien goed om daar eens over te gaan praten met iemand, om dat een plekje te gaan geven.

Hier ook geen tips, wel herkenning. Mijn dochter is 8 maanden. Slaapt ook nog lekker bij ons in de cosleeper. De andere 3 lagen al veel eerder op hun eigen kamertje en nu kan ik het ook nog niet.

Vertel jezelf dat de nacht niet anders is dan overdags. En gun hem de ruimte! Van doodknuffelen, wordt hij niet gelukkiger. Maak jouw probleem niet tot zijn probleem

Babyfoon op de kamer zetten, en gewoon doen, makkelijk is t niet.

Je kan er eventueel eventjes bij blijven zitten tot hij de slaap heeft gevat :)

Met mijn eerste 3 had ik geen problemen om ze op hun eigen kamer te laten slapen. Maar nu met ons 4de.. ze is al 13 maanden en slaapt nog op mijn kamer, wel in haar eigen bedje. Ik ga ze binnenkort ook moeten loslaten, want we verwachten nog een kindje en 2 bedjes gaan echt niet op mij kamer. Maar ik heb dus hetzelfde gevoel als jou, moeilijk kunnen loslaten en angst om haar te verlaten, al zal ze bij haar broertjes slapen in het begin. Ik weet vanwaar mijn angst komt, maar weet ook niet goed hoe dat gevoel weg te krijgen, dus ik kan je alleen maar succes wensen en hopelijk gaat de overstap vlot.

Past het ledikant op jullie kamer? Anders zou dat nog een optie zijn, als je het zo moeilijk vindt? Want niets moet he. Tenzij het uit praktisch oogpunt moet natuurlijk…

Mijn zoontje is rond acht maanden naar zijn eigen kamer gegaan, dat ging prima, maar ik stond er niet zo emotioneel in als jij.

Wij nemen ook altijd de babyfoon mee. Je kunt de deuren ook open laten.

Staat het wiegje aan jouw kant? Of aan de kant van jouw partner?

Ik zie dit helemaal gebeuren bij mezelf. Ik ben nu 30 weken zwanger en sliep als kind graag bij mijn ouders. Nu kan ik moeilijk in slaap komen als mijn man niet naast me ligt. Om de overgang van onze kamer naar babykamer in de toekomst voor mij niet moeilijker te maken dan dat het al is, staat het wiegje nu klaar naast mijn man ipv naast mij. Geen idee of het gaat helpen hoor.. maar misschien voor jullie ook een tussenstap?

Grote wieg hebben jullie als hij nog Met 9,5e maand in een wieg past! Hier was het na 3 maanden echt te klein 😩

Buiten dat om, je kan met een knuffel, shirt , hoeslaken van hem een weekje slapen en dan meegeven in z’n bed. Dan ruikt hij jou alsnog 🤗

Ik zag er ook best tegenop, maar het viel me echt mee! Mijn zoontje sliep meteen goed op z’n eigen kamer. Babyfoon neem ik met 2 jaar nog mee naar boven..

Wat leuk te horen dat je al zo lang samen slaapt. Net als vele andere moeders. Ik kan dat dus echt niet. Word van elk zuchtje wakker. Bij ons slapen ze dan ook vanaf dag 1 op eigen kamer. Maar die grenst aan de onze. Ik ben tot nu altijd direct wakker geworden wanneer ze huilen. Dat hoor ik direct. In het begin dan nog de babyfoon gebruikt maar na een paar nachten die uit gezet. Was echt niet nodig.

Misschien is er voor jou niet de ideale tip. En maar gewoon doen? Met net als wij in het begin de babyfoon omdat het zo spannend is. En dan laat je de wieg nog even staan in je eigen kamer. Dikke knuffel

Als het je zo tegenstaat zou ik gewoon het ledikantje op je kamer zetten Hier slaap ik ook nog samen met mn zoontje van bijna 17mnd.

Oooo zo herkenbaar!!!

Onze kleine van ruim 8 mnd slaapt ok nog heerlijk naast ons…. Zelfs manlief vindt dit wel heel fijn :)

Overdag gaan we wel oefenen nu met op de eigen kamer. Maar voelt voor ons ook niet goed om haar zo ver weg te hebben in de nacht. Ze hoort er gewoon nog lekker bij 🥰

Ik heb dat ook met bv; moet er nog niet aan denken als dat straks klaar zal zijn… hoewel ik al een stuk heb afgebouwd nu en dat ook veel vrijheid geeft. En toch ook trots dat ze al bijna 9 mnd moedermelk krijgt ☺️

Heeeeeel herkenbaar, dochter van bijna 3 slaapt sinds 2 weken in haar eigen bed. Zoontje van 1.5 jaar ligt naast mij in bed. Het idee alleen al dat hij naar zijn kamer moet....hartpijn maar....niemand heeft er last van dus voorlopig blijft het zo ❤

Mijn zoontje ging met 8 maanden naar eigen kamer om precies dezelfde reden… ik heb vreselijk gehuild eerste nacht maar m’n zoontje had er geen last van! Hij sliep net een grote knuffel in bed. Babyfoon kan fijn zijn als je zelf heel vast en diep slaapt zodat je je kindje optijd hoort en niet pas als hij helemaal overstuur keihard aan het huilen is. Hier viel het uiteindelijk reuze mee, je moet het gaan ervaren. M’n tweede van 3 maanden ligt nu naast me en zie er nu al tegenop hoor…. Hou hem zo mag mogelijk hier!

Geen tips, ik zit momenteel met hetzelfde, haha. Ons dochtertje is nu 8 maanden en begint nu echt uit de co-sleeper te groeien. Overdag en s avonds slaapt ze al prima in haar ledikant en ik ga ervan uit dat ze er zelf geen problemen mee heeft om s nachts ook op haar kamertje te blijven. Maar ik daarentegen, ik ben het nu inderdaad ook steeds aan het uitstellen. Mijn moederhart kan het nog niet aan, haha