Hoe ik me voel

Het is alweer een tijd geleden dat ik hier een bericht heb geplaatst, morgen zijn we alweer 18 weken in verwachting van ons zoontje. Zijn grote broer is nu al dolblij en apetrots, doordat hij een stuk ouder is (net 8) maakt hij alles bewust mee en kijkt graag mee in de app hoe groot de baby al is en hoeveel hij weegt.

Na 14 weken begon de misselijkheid gelukkig af te nemen en ben ik gestopt met de medicatie hiervoor.
Toen ik 15 weken was verloor ik onverwacht (ze was wel ziek maar ging echt ineens zo snel achteruit leek wel een sneltreinvaart) mijn oma, dit was echt heel heftig ik heb erg veel last van buikpijn gehad en wat extra controles gekregen gelukkig is met de kleine alles goed gewoon, vooral rustig aandoen is het advies.
Sinds een kleine week heb ik enorm last van mijn onderrug, vaak als ik zit maar ook soms met traplopen en lang stuk wandelen.
Dit vind ik wel vervelend, want mijn buik is best groot al en hoewel ik en iedereen wel vind dat ik er zwanger uitzie gelukkig maakt het me niet erg gelukkig. Ik heb altijd moeite gehad met mijn gewicht en onzeker over mijn figuur.
En ik merk dat ik dat alleen maar erger vindt worden. Nu snoep ik bijna niet eigenlijk en ik eet veel groente en gevarieerd en tuurlijk op zijn keer gaat er soms een big mac menu in, maar eigenlijk eet ik gezonder dan voor mijn zwangerschap haha.
Afgelopen week kreeg ik wel 4x opmerkingen over me buik, een collega zei op dinsdag ineens sjeetje lara wat doe jij allemaal snachts, mijn moeder zei hou je je gewicht in de gaten, een vriendin zei je groeit goed je hebt al net zo buik als AA (die is 30 weken nu) en een begleidster bij mijn opas woning zei zoo laatste loodjes?
Ik met me hormonen savonds potje janken bij me vriend die me overigens prachtig vind zegt hij, is hem geraaie haha, maargoed zelf ben ik 2,5 kilo aangekomen nu de eerste 18 weken ik vind dit eigenlijk best netjes zeker als je kijkt naar me buik. (zal trouwens even een buikfoto toevoegen aan me profiel vam afgelopen week).

Soms zit ik geconcentreerd te wachten of ik al iets voel, van de week dacht ik dat even maar daarna niks meer dus wacht geduldig af, ik smeer mijn buik vaak in want hij is super droog en vervelt een beetje dan masseer ik het een beetje in en soms vertel ik een heel verhaal tegen de kleine wat ik aan het doen ben enzo, maar om nou te zeggen dat ik zwanger zijn leuk vind en ervan geniet dan zou ik denk ik liegen.
En dan voel ik me nog kutter en kan ik weer janken, de kleine is zo gewenst en gewild en na mijn mk in de zomer vind ik mezelf ondankbaar en wil gewoon zo graag op en top genieten en glunderen en stralen en me niks aantrekken van opmerkingen over me buik. Maar het lukt me gewoon niet, ik kijk wel heel erg uit naar het voelen van de bewegingen en dat straks mijn vriend en grote broer het ook kunnen voelen.

Ik ga niet verder klagen ofzo zo bedoel ik het echt niet, ik ben gewoon moe denk ik en hormonen haha.

Iedereen heel fijne dagen nog en een dikke knuffel van ons!