Bevallingsverhaal

Hallo dames,

Ik wilde even mijn bevallingsverhaal opschrijven.

Nou ik zou 7 november ingeleid worden, omdat ik last had van me rug en er echt helemaal doorheen zat het lopen ging niet goed ik kon niet eens huishoudelijke taken doen in huis. Dus op 7 november zou ik 37 weken zijn ik leefde echt uit naar die datum, want dan zou ik eindelijk me kindjes zien. Eerst een voorafje ik heb niet echt een goeie zwangerschap gehad. Ik was 6 en een halve maand misselijk slikte primperan en met 24 weken wilde de kinderen er al uit dus werd ik opgenomen en lag aan de weenremmers en ik kreeg longrijping spuiten in me benen. met 31 en 33 weken werd ik ook opgenomen, omdat ik ween had en me baarmoedermond was verkort. Op 6 november lag ik op bed en me man was gaan werken ik was aan het denken of ik nou wel alles klaar had en of ik niks miste, want morgen was natuurlijk de dag. Ik stond op om naar de wc te gaan en kwam weer lekker in me warme bedje liggen ik deed me ogen dicht om nog even verder te slapen, want ik was al vroeg wakker. Ik denk ongeveer een half uur later voelde ik nat tussen me benen ik schrok wakker en dacht bij mezelf hoe kan dat nou ben toch net naar de wc geweest ik keek en het was doorzichtig. Ik zei heel hard me vliezen zijn gebroken, maar niemand was thuis ik was alleen. ik naar de wc ik was in paniek heb ik me man gebeld kreeg ik hem niet te pakken, daarna me vader gebeld. PAPA me vliezen zijn gebroken ik was helemaal in paniek, want wat moest ik nu hahahah. Me man werkt in een ziekenhuis dus hij had geen bereik. Daarna heb ik me dinnetje nathalie gebeld en die stelde me gerust en ze vond het heel spannend. Ik kon me andere dinnetjes niet bellen want die waren aan het werk Do en Liesje. Nou ik heb uiteindelijk de ambulance gebeld, want me buurvrouw was er niet en na een uur proberen te bellen naar me man kreeg ik hem eindelijk te pakken maar hij stond in de file en ik moest meteen komen van het ziekenhuis. Oke onderweg naar het ziekenhuis zat ik in de ambulance en ze moesten me een infuus geven maar door al die hobbels lukte dat niet en ik had zo een pijn ik schreeuwde alles bij elkaar door die infuus die er niet in wilde. Uiteindelijk hebben ze het maar in me ader gezet waar ze ook bloed prikken.

Ziekenhuis:

Ik kwam in het ziekenhuis aan en ze waren al op me aan het wachten ze kenden me natuurlijk al door het lange verblijf telkens in het ziekenhuis ze zeiden het gaat nu echt gebeuren he ze waren zo blij. Nou ik werd naar me suite gebracht en ze sloten me aan de weenopwekkers. De verpleegkundige mensen moesten wel lachen, want mijn kinderen zaten nooit stil als ik aan de ctg scan moest ze hadden al namen voor ze draken of bengels en nu zelf 1 dag voordat ik ingeleid zou worden wilden ze er al dus dat vonden ze grappig. Me ma is helemaal uit Apeldoorn gekomen om me te steunen en me man en zusjes waren er ook. Om het verhaal kort te maken de ween werden erger ik kon het niet aan deed zo een zeer wauw ik pakte me man bij de kraag en ik zei hem dit hou ik niet vol meer ik ga dood. Me mama die me zei puffen puffen lieverd ik weet dat het pijn doet, maar je kunt het. Ik ben op 5 centimeter gekomen want me meisje der hartslag was aan het dalen dus zeiden ze dat ze geen risico wilde nemen en werd het een spoedkeizersnede. Ik weet nog goed dat ik een pijnstiller kreeg en dat ze een draadje vaginaal hadden ingebracht om op het hoofdje van me dochter te zetten en ik hoorde gekraak en ik zei jullie zijn me dochter der haren toch niet aan het knippen en toen zei me man ee ze zijn der haren aan het vlechten. Na 4 keer proberen mij een ruggenprik te geven hebben ze besloten mij een algehele narcose te geven. Ik heb dus niks meegemaakt van hun geboorte wat ik erg moeilijk vind. Ik hoorde achteraf dat ze allebei beademd moesten worden en me meisje moest naar de neontalogie om onder de warmtelicht te liggen, want e moest op temperatuur komen. Me jongen lag bij mij en dat vond ik natuurlijk niet leuk, het voelde niet compleet. Ik had heel veel pijn van de keizersnede en me kindjes zijn nu 6 weken en 1 dag oud ik ben erg verliefd op ze, maar heb geen leuke zwangerschap en bevalling gehad, maar zou het zo weer overdoen als ik hun zie en dank God dat ze het gered hebben. Me moeder lacht me nog altijd uit, omdat ik telkens zei geef me een shot geef me een shot toen ik ween had. En dan lachen we er samen om natuurlijk. Ik heb wat foto's geplaats.

Dikke knuffel,