Terugplaatsing, 24 april
De terugplaatsing gaf een heel mooi speciaal bijzonder gevoel. Wow, er kunnen ook positieve momenten zijn in een medisch traject!
Helaas werd het euforische gevoel na afloop van de terugplaatsing een beetje overschaduwd... Normaal moet dit namelijk met een paar minuutjes gepiept zijn en pijnloos verlopen, maar in dit geval...konden ze mijn baarmoeder helaas niet goed bereiken. Na een dik kwartier gefrut, gepruts en gepor, hebben ze er een verpleegkundige bij geroepen die hardhandig op mijn buik kwam duwen. Die natuurlijk nog gevoelig was van de punctie… De tactiek werkte uiteindelijk (inclusief / dankzij de 'doorademen-instructies' van de verpleegkundige), en heeft er gelukkig! voor gezorgd dat we inclusief ieniemini-mensje-in-hopelijk-wording naar huis konden (ik begon er echt even aan te twijfelen..). Eenmaal in de auto wist ik bijna niet meer hoe ik moest zitten van de pijn. In de loop van de avond ging het iets beter, en donderdag knapte ik gelukkig helemaal weer op. Een opgeblazen buik heb ik overigens nog steeds, al sinds voor de punctie. Maar het zal wel langzaam bijtrekken.
Ach, weten jullie, het maakt allemaal helemaal niet uit. We hebben eindelijk (!!!) en voor het allereerst een embryootje van ons twee en het zit ín mij, en dat is al zooooveel waard. Op 8 mei mag ik testen. Officieel dan…
reacties (0)