Nog 7 dagen pil en dan...

En dan begint het echte avontuur. Slash circus. Sinds half juni kunnen we nu eindelijk echt werk gaan maken van onze kinderwens. De daaraan voorafgaande 11 maanden natuurlijk niet meegerekend.
Even een blogje vanaf mijn telefoon dus niet teveel tekst en uitleg. De komende week werk ik me nog even een flinke slag in de rondte, zodat ik hopelijk qua werkvoorraad wat meer rust heb op het moment dat we het icsi traject opstarten. De laatste pildag wordt 24 november. Tja, een normaal mens moet ontpillen om zwanger te raken. En ik mag 'aanpillen' zoals ik dat noem. Lekker tegenstrijdig. Hoe krijgen ze het bedacht ..? Maar het hoort erbij. Dus doe ik maar braaf wat me gezegd wordt.
Na de 24 e is het wachten op mijn menstruatie. Hopelijk duurt dit niet te lang! Op cyclusdag 1 bellen, en vanaf cyclusdag 2 prikken met decapeptyl, daarna beginnen met puregon. We hebben een uur voor uitleg bij de verpleegkundige gezeten, en daarna waren we kapot. Zooveel info en het komt allemaal zo dichtbij ineens! Verder merk ik dat ik vooral heel veel met de behandeling bezig ben in mijn hoofd , en veel minder met dat ene fantastisch mooie waar we het voor doen. Gek eigenlijk, maar ik vind het gewoon zo doodeng allemaal! Heb ook zon gevoel dat ik daar helemaal niet hoor, dat het niet over mij gaat. Maar het is toch echt steeds mijn naam op de omslag van het dossier.
Anyway, meiden... Ik ben het echt, dit is mijn kans (en die wordt deze maand vele malen groter dan hij ooit geweest is) en we gaan ervoor! 50 procent ik, 50 procent manlief, 100 procent mooi nieuw mensje!