Al de hele avond moet ik aan dit versje denken:
Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic enda thu
Wat unbidan we nu?
Het is oud nederlands en het betekent:
Alle vogels zijn nesten begonnen behalve jij en ik
waar wachten we nog op?
Maar in mijn eigen vrije vertaling betekent het niet 'waar wachten we nog op? ', maar... 'wat beginnen we nu? '
Want we willen heeeeeeel graag een nestje met kleine vogeltjes bouwen, maar de natuur heeft het ons tot nu toe niet gegund. Vandaag was er sprake van een wel heel ongelukkige samenloop van omstandigheden. Ik was 1 dag overtijd bij een hele regelmatige cyclus. In de loop van de dag begon ik te hopen en te hopen... Ik kon me op het werk niet meer concentreren en in mijn hoofd maakte ik plannen om morgenochtend een testje te wagen. En toch, om 20.00u 's avonds viel poging nummer 5 definitief in duigen... Om 20.30u ging de telefoon. Een dichtbij familielid vertelt dat er bij hen een babytje op komst is. Nog erg pril, en ik ben oprecht heel, heel, ontzettend blij voor ze. Ik vind het fantastisch! Maar....wat een timing!
En wat unbidan we nu?
Nu? Nu gaan we met opgeheven snavel naar ronde 6. Deze vogala zal een prachtig ei leggen. Let maar op.
reacties (0)