Onzekerheid slaat toe ;(

Ik dacht eigenlijk dat het spugen vorige week een beetje minder zou worden, omdat ik in ieder geval me vocht binnen hield. Nu de laatste 3 dagen neemt het spugen weer in forse mate toe en hou ik letterlijk niets binnen. Ben ondertussen ruim 9 kg afgevallen (ik kan het wel missen maar toch...) Hoe moet in vredesnaam me kleine dan groeien.....

Vannacht verschrikkelijke buikpijn gewoon weg geen uur een oog dicht gedaan. Vanmorgen toch de verloskundige van dienst even gebeld. Blijkt dit gewoon normaal te zijn bij een extreme vorm van zwangerschapsbraken. Maar ik mocht wel ff langskomen om urine te controleren voor uitdroging en te kijken of er hartslag te horen was. Werd wel bijgezegd dat dit in verband met me buikvet ook zou kunnen gebeuren dat het nog niet te horen zou zijn ...of ik dan toch niet in de stress zou schieten. Haha mezelf kennende tuurlijk wel, maar toch de stap maar wagen.

Je zal net zien Edwin moest vroeg weg vanwege drukte op zijn werk, dus die kon niet mee, dan maar ff me ma gebeld en die was helemaal in de wolken dat ze uberhaupt meemocht....;)

Bij de vk aangekomen, was gelukkig me urine goed en hoef ik nog niet opgenomen te worden. Dan met de dopler geluisterd en ja hoor na even zoeken was er een duidelijk snelheidstreintje te horen...... wat een opluchting. Nu heb ik ook in overleg met me huisarts medicijnen voorgeschreven gekregen tegen het spugen, omdat het nu geen kwaad meer zou kunnen voor de foetus (emesalvene) , maar die geven geen garantie dat het uberhaupt zal helpen....ach ja ik probeer alles, want ik zou een moord doen voor een beetje meer energie te krijgen omdat ik dan eindelijk eens wat eten binnen zou kunnen houden.

De vk was een hele lieve, die gelijk voorstelde om over een dag of 10 terug te komen voor een extra hartcontrole maar aangezien ik toch de 31e mag voor echo en het dan toch (eindelijk) weer zie heb ik dit maar afgewezen. Heb wel afgesproken dat als ik me weer zorgen maak ik altijd mag bellen.....