In de war!



Hallo,





Ben net terug van het ziekenhuis en ze
hebben voorgesteld om 3 pogingen met kunstmatige inseminatie te proberen. Ik
weet niet goed wat ik moet doen, maar zal alles ns even op een rijtje zetten.





Ben vorig jaar september geopereerd van endometriose en ze hebben mij
een jaar de tijd gegeven om terug op natuurlijke wijze te proberen... Heb in
het begin van t jaar een depressie gehad omdat ik t licht op groen zag staan en
er kwam maar niets.. Kon toen geen zwangere vrouw zien, was er stikjaloers
op...





Nu, die depressie is helemaal weg en heb
eruit geleerd om van t leven te profiteren en me niet te focussen op dat ene
ding dat maar niet kwam...





Maar door dat mijn cyclus veel te lang
was, ben ik terug naar t ziekenhuis geweest om te laten onderzoeken waardoor t
juist kwam... Nu blijkt t gewoon de stress te zijn... Heb een
prolactineonderzoek (stresshormonen) gehad en een echo en daar blijkt alles min
of meer goed te zitten, buiten de vergroeiingen van de operatie... Dus t kan
wel degelijk op een natuurlijke manier maar moeilijker!





Een tijdje geleden ben ik naar een
mental coach geweest en daar kwam uit dat ik eigenlijk nog niet klaar ben voor
kinderen en dat dat alles tegenhoudt... t klinkt heel raar want ik verlang echt
om zwanger te zijn en aan de andere kant heb ik t gevoel dat ik nog moet
profiteren en dat een zwangerschap komt wanneer die moet komen...





Met een kunstmatige inseminatie is alles
zo geforceerd en gaat t allemaal snel, die hormonen en die echo's en
terugplaatsingen zijn ook ni van de poes...





Dus zit ik nu een beetje tussen 2
vuren... heb met kunstmatige inseminatie niet meer kans op een zwangerschap dan
op natuurlijke wijze...





Als ik toch zou ingaan op het
intakegesprek zijn we gestart, en als t ni lukt ben ik de 3 pogingen die we
aangeraden hebben gekregen kwijt...



Daarna zouden ze overgaan tot IVF, wat
al direct veel zwaarder is...





Nu ben ik in de war, omdat ik weer al
die hormonenkuren zou moeten doen, die rompslomp, die onderzoeken, die hele
opgave, terwijl t ook misschien zonder kan... en komt wanneer ik er echt klaar
voor ben.





Zal nog eens goed moeten nadenken... Ik
weet niet of je erin gelooft, maar ben ook naar een waarzegger geweest, er is
al veel uitgekomen van hetgeen dat hij heeft gezegd en hij zei ook dat ik in
2010 zou zwanger zijn en in 2011 zou bevallen... Maar dat zal dan mss niet met
deze poging met ki zijn want mijn derde poging zou dan in maart zijn, als alles
goed gaat en we om de maand kunnen proberen, dus zal ik niet in 2011 moeten
bevallen...





Wat denk jij dat ik moet doen? Ervoor
gaan of niet?





Groetjes van een helemaal in de war
iemand





xxx





589 x gelezen, 1

reacties (0)


  • daantje en davy

    Meisje wat wil je zelf,wat voel jij.
    Dat zal beter zijn om tot een beslissing tekomen.
    Niet te veel denken,doe !!!!
    Diep van binnen weet je het best wel.
    Kom op zet em op.
    grt Brigitte.

  • goadolphin

    Een goede raad wil ik je meegeven, ik heb in het verleden ook kunstmatige inseminatie gedaan. Het was van de eerste maal gelukt maar helaas was het na iets meer dan 8 weken al afgestorven, ze hebben het dan moeten verwijderen. Ik had KI gedaan omdat ik natuurlijk niet zwanger kon geraken, toen was mijn huwelijk ook gestrand en heb ik mijn huidige man leren kennen. Hij wist mijn probleem en we hadden ook besloten om de stap te zetten tot KI maar juist als we naar het ziekenhuis moesten gaan wou ik toch een test doen omdat ik bepaalde medicatie voor KI moest innemen en wat ze be beweerden dat niet kon is ons toch gelukt. Ik ben op natuurlijke wijze zwanger geworden. Probeer het gewoon even opzij te zetten, het is niet gemakkelijk,. Ik weet het ook maar al te goed, maar geef de moed niet op en probeer het gewoon natuurlijk. Zo is het veel aangenamer om later kunnen zeggen het is toch natuurlijk verwekt..
    Veel oefenen is de boodschap en het zal wel lukken ;-).

  • jakkie84

    pff wat moeilijk ik zou eerst kijken of je er echt klaar voor bent en als je er echt klaar voor bent zou ik het toch doen liefs

  • mijn schatjes

    meid das heel moeilijk om te zeggen als je zelf niet in die situatie zit,je moet vooral je gevoel volgen,het hart beluit zeggen ze toch en jij moet het doen en niemand anders he want het zal wel zwaar zijn als je hormonen enz moet nemen , als het jouw zeker waard is zou ik zeker niet twijfelen en er voor gaan aangezien je kinderwens zo groot is
    veel lief s sancha en veel succes met je keuze hou ons zeker op de hoogte

  • mojo

    Hey meid,

    Ik heb nooit in jouw situatie gezeten. Ik kan dus alleen lezen wat jij denkt en voelt en daar conclusies uit trekken. Als ik dit zo lees, ben je nu weer een beetje jezelf na de depressie en wil je het liefst op natuurlijke manier zwanger worden. De KI-pogingen bewaar je liever voor als het echt niet blijkt te lukken...
    Klinkt ook logisch en minder stressvol (anders voel je de druk om zwanger te moeten worden nog sterker bij die 3 pogingen).

    Dit is dus niet zo zeer wat ik in jouw situatie zou doen (geen idee namelijk), maar wat ik begrijp uit jouw gevoel.. Hopelijk helpt het om je gedachten te ordenen.
    Sterkte en veel succes bij je keuzes en pogingen :)

  • natasja1976

    Ik geloof heel erg in het paranormale. Ooit heeft er iemand iets tegen mij gezegd. Mijn zus was al jaren bezig om zwanger te raken en ik absoluut nog niet. Ik vroeg toen aan hem of mijn zus nog zwanger zou worden. Dit is wat hij zei: (heb het nu voor me liggen...)

    Euh hoe oud is ze nu (30) Oke, ik krijg 32 door, het gaat lukken. Ze krijgt zoiezo een kind. Ze zijn allebei vruchtbaar, maar je moet het maar zo zien, het is net een dobbelsteen gooien. En doordat hun vruchtbaarheid minder is als bij een ander is het minder, geeft helemaal niks, hoor, want als jij 1 levende zaadcel hebt is het al genoeg. Ze gaat een keer 6 gooien. Als ik iemand zwanger oppak dan gebeurd dat ook !!! (daarna vroeg ik zie je bij ons een kind) Hij: er moet eerst iets anders komen, jij bent eigenlijk nog een beetje de standaard, huisje boompje beestje. (dus eerst trouwen) Maar jij hoeft niet lang in die molen te zitten. Bij jullie komt het , maar eerst het andere. En jouw zuis is eerder aan de beurt dan jou. Ik zie bij jullie een zoontje, hij heeft het temperament van zijn vader. Jij krijgt er een hele goede band mee, een eerlijke band. Het is een bijzondere moeder zoon relatie.

    Mijn zus wordt in januari 35 jaar. Ze is nooit zwanger geraakt. Ondertussen ben ik al 2x bevallen van 2 gezonde dochters. ik ben bijna 33 jaar. Deze man was ontzettend goed in alles en ik geloofde hem helemaal. Wat ik hiermee wil zeggen is dat je niet alles letterlijk moet nemen. Toen ik zwanger was van iris was ik bang dat het mis zou gaan, want hij had immers gezegd dat mijn zus eerder was totdat ik besefte, dat ondanks dat het mis zou gaan IK degene was die EERDER zwanger was. En met of zonder miskraam zou dat altijd zo blijven. En vanaf dat moment heb ik alle vertrouwen gehad in de zwangerschap.

    Ga op je eigen gevoel af, dat zegt vaak genoeg. Ik zou ervoor gaan, je schrijft immers op dat je er na verlangt om zwanger te zijn. Ga ervoor....

    Liefs natasja.

  • hjhd80

    Ik denk dat je misschien teveel luistert naar andere mensen en te weinig naar je eigen gevoel. Waar wil je van profiteren als je zó graag kinderen wil? Ik volg je al een tijdje en mijn indruk is dat dat gewoon je enige wens is! Je moet het echt zelf beslissen meid, maar als ik jou was zou ik mijn gevoel volgen! Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik ervoor gaan: die drie pogingen en dan misschien ook nog wel IVF. Ja, je moet he tleven nemen zoals het komt, maar soms mag je het leven best een handje helpen hoor! Veel sterkte met je beslissing. Bovenal: vertrouw op jezelf en je gevoel!!!

  • *liesje*

    Wat een moeiljke beslissing!! Net zoals de andere dames kan ik je enkel aanraden om op je gevoel af te gaan en ik zou er enkel voor gaan als je 100% zeker bent dat je er klaar voor bent. Bij de minste twijfel zou ik nog even afwachten.

  • my-angel-jayden

    idd erg moeilijk maar ja volg je gevoel.. als je er 100 % zeker van wilt dat je een kindje wilt en je een goede moeder kan zijn zou ik er zeker op deze manier voor gaan! als je ook maar iets van twijfels hebt zou ik het niet doen, kijken of het natuurlijk nog komt en anders kan je deze optie altijd later nog nemen.

    succes!