We weten weer wat er ons te doen staat!
Heb net een testje gedaan en die was duidelijk negatief. Ik ben dus niet zwanger (nog altijd niet). Geen uniek verjaardagscadeau voor mn man dus. Dan gaan we maar voor valentijn, maar daar geloof ik ook al niet meer in. Ik bedoel dat het dan lukt he, in Valentijn geloof ik wel (alhoewel).
Ik heb besloten om niet aan de pil te gaan. Het is zoals sommige onder jullie t zeggen, weer die hormonenstorm en dat uitstel en daar heb ik echt genoeg van. Ik ga nu wachten tot ik ongi wordt en gewoon mn kruiden verder nemen. K Ga zaterdag zien wat de psychiater zegt om over te schakelen op andere medicatie.
Op deze moment wil ik niemand zien en wil ik er niet over praten. Ik kan zelfs niet meer huilen, alles zit nu kropvast en ik zit alleen maar te schommelen. Zo van voor naar achter te wiegen. Weet iemand wat het is? Alles wat er rondom mij gebeurt, wat lawaai maakt of mij hindert is teveel.
Nog 7 maanden, en als t dan niet gelukt is moet ik weer ziekenhuis in, ziekenhuis uit. In september heb ik een afspraak voor kunstmatige inseminatie. Ik durf er niet aan denken. Ik mag niet te lang wachten met zwanger worden of met aan de pil te gaan, want de ziekte die ik gehad heb, komt zomaar terug en dan kan ik weer van voorafaan beginnen.
reacties (0)