Bevallingsverhaal

Op zondag 25 augustus druppelde ik wat. Dit deed ik de dag ervoor ook al, maar ach, je hebt zo je ongemakken in de zwangerschap en dacht dus aan incontinentie of afscheiding. Ik ging in bad en google`de wat. Ik vond een artikel waarin stond dat je vruchtwater ook geleidelijk kunt verliezen door hoge vliesscheur.. Om dat te testen moest je op je hand blazen en kijken of er dan meer vocht uit kwam. Uhm, ja dus... Daarom vk gebeld en zij is langs gekomen en heeft geconstateerd dat het idd vruchtwater was. Omdat ik vanaf de dag ervoor al druppelde mocht ik niet meer thuis bevallen (snik) en moest even naar het ziekenhuis voor ctg. CTG was prima, daarna onderzoek bij gynaecoloog. Waarbij ik het niet kon laten de opmerking te maken toen hij de eendenbek pakte, of het nu echt een roeping was, gynaecoloog worden.. :). Maar onderzoeken waren goed, en er werd afgesproken dat ik de volgende ochtend weer ctg moest laten maken, en dan dinsdag (de dag daarna) zou worden ingeleid als ik niet spontaan weeën zou krijgen. En dan word je naar huis gestuurd, erg vreemd te weten dat je binnen 48 uur gaat bevallen. Dus thuis loop je wat doelloos rond en gaat op tijd naar bed. Niet dat ik kon slapen... Je hoopt toch dat het spontaan gaat gebeuren en voelt elk krampje. En toen, opeens om 22:16 voelde ik een wee. Ik herkende het van L.oek, maar beschrijven kan ik m niet. En 7 minuten later weer 1! En weer 7 minuten daarna weer 1, daarna om de 6 minuten en omdat ik de vorige keer snel bevallen was mochten we meteen komen van het ziekenhuis. Schoonmoeder gebeld om op te passen en gaaaaaan. Gezellig gekletst in de auto en de weeën goed weggepuft. Rond 23:30 kwamen we in het ziekenhuis en het was rustig bij de verloskamers, kreeg dan ook alle aandacht van de verloskundige en assistente. Erg fijn. We lagen in verloskamer `de gele kano` tot hilariteit van ons beiden. De weeën waren heftig maar goed op te vangen, mocht na een uur zelfs even van de ctg af en douchen, dat was ontzettend fijn. Daarna waren de weeën een stuk heftiger en niet altijd makkelijk weg te puffen, ze kwamen er toen ook achter dat de baby een sterrenkijker was, wat zorgde voor heftigere (rug)weeën en een vervelende druk. Ik kreeg gelukkig alle ruimte om te zitten/liggen/staan zoals ik wilde (op handen en knieën vond ik het fijnst, heel charmant). Rond 2:15 kreeg ik zware persdrang (of zoals ik riep: ik moet poepen!) en na anderhalve persweeen was onze kleine Dex er al. Geweldig snel dus weer. En wat hou je gelijk van zo`n klein ventje, heerlijk. Hij mocht lekker lang op mn borst blijven voordat de onderzoeken plaats vonden. Paar kleine hechtingen maar en ontzettend snel weer op de been. Een topbevalling, wel heftiger dan die van L.oek, maar mag niet klagen geloof ik he :)