Bevallingsverhaal

Nu ik net een nacht voeding erop heb zitten en ik toch nog niet kan slapen dacht ik...
Ik heb wel tijd om mijn verhaal te doen. Ik deel dit hier omdat ik het leuk vind om het later nog eens terug te lezen. Dus gewoon voor mezelf.

24 november ben ik nog op controle geweest en had ik 1 cm ontsluiting. Niet wetend dat ik de volgende dag zou gaan bevallen. Want immers lopen er heel veel vrouwen soms weken met een paar cm ontsluiting.
In de nacht van 24 op 25 november was het weer onrustig in mijn buik. Maar dat was de avonden ervoor ook dus ik vond dat niet gek. Tot dat om 5.15 ik een ontzettende steek in mijn buik kreeg. En ik voelde vruchtwater lopen.
Ik wist meteen dat het vruchtwater was omdat dit mijn 2e zwangerschap is en urine kun je ophouden en dit niet. Dus maar even naar de wc. Ja hoor het was vruchtwater. Ik had nog geen enkele wee.
Ik kon toch niet meer slapen dus maar even de was opgehangen en een nieuwe aan gezet. Toen begonnen de weeën.

Ik voelde de weeën in mijn buik. Yes dacht ik zou ik dit keer geen beenweeën krijgen, ik hoop het maar... De weeën begonnen heftiger en regelmatiger te worden. Ik ben ze bij gaan houden hoe vaak en hoe lamg ze kwamen. Toch elke 6 min en dan zo'n 40 sec.
Toch maar even de vk gebeld om 6.00 uur. Als ze om de 5 min komen en ze houden een minuut aan moest ik terug bellen.

Inmiddels 11 weeën verder.. Elke 6 min en 1 minuut lang toch maar weer de vk gebeld om 8.00 uur. Ik vertrouwde het niet, tenslotte hing de bevalling van mijn zoontje ook ineens zo snel dat we niet meer naar het ziekenhuis konden.
De vk zou langs komen. Om 8.30 was ze er. Even het hartje geluisterd en dat klonk prima, de ontsluiting was inmiddels 4 cm. Op naar het ziekenhuis....
Oma was er inmiddels om voor ons zoontje te zorgen, dus wij hebben onze spullen gepakt en naar het ziekenhuis gereden.

Iets na 9.00 uur kwamen we aan in de kraamsuite. De vk vroeg of ik in de douche wilde of in bad. Maar dat wilde ik niet. Eerst maar eens even daar op men gemak voelen. De weeën werden telkens heftiger. En de vk zei om 9.20 uur zal ik nog eens even kijken wat je ontsluiting is.
Verwacht er niet te veel van want vaak veranderd er weinig tijdens een reis naar het ziekenhuis. Maar inmiddels al 7 cm!!!
Oei dat gaat wel heel erg snel... Ik ben op bed gaan liggen en kreeg nog een paar weeën. De verloskundige en mijn man die masseerde mijn benen. Dit is het enige ongeveer wat helpt tegen beenweeën. Wat verschrikkelijk zijn die!

Omdat de vorige keer mijn placenta niet los wilde laten en ik 1,5 liter bloed had verloren moest ik nu al een infuus. Zo konden ze beter de medicatie toe dienen en werd het sneller opgenomen in mijn lichaam om het bloeden te stoppen. Het infuus werd ingebracht. Na 5 mislukte pogingen dan toch eindelijk gelukt.

De vk vroeg om 9.40 uur of ik nog had geplast.. Nee zei ik, zegt ze ga maar eens proberen want anders zetten we een catheter. Uuhh dat wil ik liever niet dus op naar t toilet. Eenmaal op de wc krijg ik weer een wee.... Maar dit keer een perswee.. Ik roep mijn man en de vk en zeg dat ik echt moet persen.
Maar ik moet mijn wee inhouden anders zou ze misschien wel in de wc vallen. Ik voelde al dat het hoofdje al stond. Maar dit wisten mijn man en vk nog niet.
De wee was weg en snel op bed gaan liggen
De vk keek naar beneden en zei oke bij de volgende perswee ga je persen.
Nog geen minuut later kreeg ik weer een perswee en daar was ze dan

Onze kleine meid was geboren! Ik had het niet eens door want ging kapot van de pijn en had mijn ogen dicht. De vk en jordy zeiden tegelijk doe je ogen eens open...
En ik keek naar het prachtige meisje wat de vk in der armen had. Der beentjes zaten in de knoop met de navelstreng en dat wat los gemaakt. Ze werd op mijn borst gelegd.

Om 9.50 uur is dan onze dochter Liva geboren. Zo ontzettend snel gegaan! In 4,5 uur tijd van geen weeën naar een prachtige baby!
Helaas wilde mijn placenta weer niet geboren worden.

Er werd hard op mijn buik geduwd en ik moest nog mee persen. Ik was vergeten hoe ontzettend veel pijn dat doet.... Dan nog liever uren die beenweeën dan dit. Meer als 45 min werd er op mijn buik geduwd op die placenta eruit te krojgen
Maar helaas hij liet niet los. Na al die helse pijn werd er besloten dat ik toch geopereerd moest worden. En er werd mij verteld dat er een OK gereed werd gemaakt. Toen kwam de arts binnen en ze vond dat zij t ook nog maar even moest proberen
Dus weer een kwartier lang werd er op mijn buik geduwd. Ik had een heel lief klein meisje op mijn buik waar ik van probeerde te genieten maar wat had ik een pijn. Manlief aan mijn hoofdeinde keek ik met tranen in mijn ogen.
Hij zei nu is het genoeg geweest, en ik werd ook echt heel boos. Want een enorme pijn had ik al een uur lang en ik was er klaar mee
Ik keek de arts boos aan en zij dat ik wilde dat ze stopte. En dat deed ze gelukkig. Inderdaad dit zou niet spontaan meer gebeuren.

Om 10.45 werd ik naar de OK gebracht en werd ik geopereerd. ondertussen heeft mijn man de familie ingelicht dat Liva geboren was. En mijn ouders gebeld of ze naar het ziekenhuis wilde komen
Om 12.00 werd ik wakker in de uitslaapkamer en werd mij gevraagd hoe t met me ging. Veel pijn dus ik kreeg medicijnen toegedient. Tenslotte wilde ik geen borstvoeding geven dus dan mag dat gewoon.
Er werd mij verteld dat ik 2,5 liter bloed was verloren en dat ik rustig aan moest doen.

Om 13.00 uur mocht ik dan eindelijk terug naar de afdeling. En zag ik mijn man met onze dochter op de arm en mijn vader in de kamer zitten. Ik schoot helemaal vol want jeetje het was niet niks allemaal.
De kleine Liva deed het super goed en had haar eerste flesje al leeggedronken.
Ze was al gewogen en woog maar 2845 gram. Iets lichter dan haar broer met de geboorte.

Eindelijk kreeg ik haar weer in men armen en kon ik haar bewonderen, wat is ze mooi!!!

Gelukkig was mijn moeder er ook na enige tijd en de zusters kwamen kijken hoe het met me ging. Ik moest wel de nacht blijven en mijn ijzergehalte werd gecontroleerd. 4.8 is erg laag en niet gek na zoveel bloed verlies.
S middags kwamen mijn schoonouders ook en s avonds na het warm eten (bah dat kreeg ik niet weg, dus maar om boterhammen gevraagd) kwam mijn schoonvader nog langs. Toen ons klaar gemaakt voor de nacht
Mijn man zou thuis slapen om zo nog een goede nachtrust te krijgen. Wat is een goede nachtrust na zo'n dag maar hij zou beter slapen in het ziekenhuis met telkens een zuster die de kamer op komt.

De volgende morgen word het ijzergehalte opnieuw geprikt 3,8 en was nog lager.
Wel moest ik proberen te plassen want dan mocht de catheter eruit, die was ingebracht net voor de operatie. Gelukkig kon ik een uur later zelf naar de toilet lopen en zelf plassen. Ik voelde me niet duizelig tijdens het lopen en zag geen sterretjes.
Dat was een reden dat ik naar huis mocht. Ik kon zelf plassen, mijn wonden zagen er goed uit. (1 hechting). Ik mocht naar huis! (zaterdag 26-11)

Mijn man heeft de kleine meid lekker nog in bad gedaan met een zuster terwijl ik mijn ontbijt heb opgegeten. Toen werden er ijzertabletten voor geschreven en kreeg ik mijn ontslag papieren mee.
Yes we mochten naar huis toe!!