Gisteren stond ik onder de douche en voelde ineens: schuif, plop, plop, schuif... Ik betrapte mezelf erop dat ik tegen hem zei: 'Vind je dat lekker, al dat warme water? '. Rare gewaarwording dat praten, vooral omdat het zo galmt in de douche.
Heerlijk vind ik het om contact te hebben. Vaak zijn die momenten op de bank of in bed. De bewegingen variëren. Het ene moment schuift hij helemaal onder je hand, het andere moment heeft hij meer zin in bewegen en reageert hij op aaien van mijn kant. Meestal moet hij hikken als ik net gegeten heb.
Intussen zijn we al weer 29 weken verder en is het aftellen op mijn werk begonnen: nog 4 weken...
Voorzichtig durf ik nu spulletjes aan te schaffen. De commode is er, het ledikantje. De maxicosi en de wandelwagen worden op het werk van mijn vriend gebracht, die is tenminste altijd aanwezig (anders moet je dat weer op een postkantoor op gaan halen, of bij de buren). Van het weekend halen we het wiegje op bij mijn ouders en het matrasje voor in de wieg is al aangeschaft. Volgende week ga ik met mijn zus lekker winkelen om de resterende spullen te halen. Vandaag ga ik, geloof ik, maar eens de 'vluchttas' voor het ziekenhuis klaarmaken.
Vandaag bij de verloskundige geweest voor controle. Hij ligt nog lekker met zijn bolletje naar boven, hartslag goed, groei is goed en er zijn geen bloedingen meer geweest sinds vorige week (alleen dat was bruin, dus al oud bloed). Morgen krijg ik te horen (omdat er toch maar voor de zekerheid een uitstrijkje op kweek is gezet) of er sprake is van een bacterie. De rest is uitgesloten. Een vriendin van mij heeft in beide zwangerschappen bloedingen gehad, gewoon tot het einde uitgedragen...Voorlopig probeer ik me maar geen zorgen te maken. Dit lukt ook makkelijker als het er allemaal weer gewoon uitziet.
Het zonnetje schijnt, daar ga ik eens lekker van genieten met mijn dikke buik!
reacties (0)