Zuchten en weer doorgaan
We zijn inmiddels weer ff verder. Hij is hier nu 2 keer geweest voor de kinderen en weet eigenlijk niet hoe snel hij weer weg kan gaan, zal wel weer te confronterend zijn. Blijft steeds aangeven dat hij nog ieder dag twijfelt. Vraag me af wie hij hiermee voor de gek probeerd te houden. Lijkt me dat als je twijfelt dat je dan niet met je minnares een huis gaat zoeken, maar goed laat hem maar lekker twijfelen. Ik probeer ondertussen het leven zo goed en zo kwaad als het kan weer op te pakken. Natuurlijk zijn er nog heel veel moeilijke momenten met boosheid en onbegrip, maar ben nu ook zover dat ik mijn leven daar niet door wil laten leiden. Probeer hem nu maar zoveel mogelijk bij het gezin te betrekken en aardig en ontspannen te doen als we elkaar spreken. Alleen al voor die meiden zullen we toch moeten proberen om op een enigszins vriendschappelijke manier met elkaar om te gaan (ook al is dit soms verrekte moeilijk) Kan nu even niet anders dan berusten in het feit dat we uit elkaar zijn en aftellen tot mijn kleine ventje ter wereld komt. Heb het gevoel dat ik daarna pas echt verder kan. Ook dat zullen moeilijke maanden gaan worden want dan gaat al het regelwerk pas beginnen, maar goed komt tijd komt raad. Nu alleen nog die reset knop bij mezelf zien te vinden...........want hoe gek het ook klinkt ondanks alles hou ik nog steeds van hem en zou dus heel fijn zijn als dit gevoel een beetje gaat slijten en ik mezelf niet langer gek maak met de hoop dat hij zich misschien nog bedenkt ( weet dat dit heel idioot klinkt maar ja verstand en gevoel blijken nu eenmaal niet altijd op dezelfde lijn te liggen)
reacties (0)