Kraamhulp????

Oke, het intakegesprek voor de kraamhulp is pas in week 30 dus dat duurt nog even. Toch beginnen nu de twijfels alweer toe te slaan...... wil ik eigenlijk wel kraamhulp???? Bij de eerste vond ik het al totale onzin. Tenslotte werk ik al ruim 10 jaar als neonatologieverpleegkundige dus de ins en outs van babyverzorging hoeft men mij niet meer te vertellen. Ik heb me ondanks de keizersnede dus ook prima gered. Bij de 2e dacht ik dat het toch wel handig zou zijn. Ik had tenslotte al een peuter van 2 1/2 rondlopen. Nou dat ging dus werkelijk nergens over. Toen ik me bij de deur wilde voorstellen pakte mevrouw de kraamhulp meteen mijn pols zodat ze die maar meteen geteld had. Daarbij stelde ze dan ook de vraag of ik mezelf al getemperatuurd had die ochtend. Vervolgens trok ze haar jas uit en vroeg waar de stofzuiger stond. (oke dat de grondig het huishouden aanpakte was wel een pluspunt) Vervolgens heeft ze de gehele dag koffie gedronken en boekjes gelezen om vervolgens te melden dat ze de volgende wel graag eerder weg wilde want het was Sinterklaas. De volgende dag heb ik haar dus ook na 2 uur alweer naar huis gestuurd. Daarna kreeg ik iemand die de opleiding tot lactatiekundige aan het doen was...........en zich dus over niets anders druk maakte dan de borstvoeding (die liep hier acuut van terug)

Zucht, ik heb dus nog geen idee wat ik nu zal doen. Wel weet ik al dat er wederom een discussie zal ontstaan over die bedklossen. Die had ik de eerste 2 keer niet en die ga ik nu ook zeker niet halen. Ik ben maar 1.58 en moet dan een aanloopje nemen om mijn bed in te komen om er vervolgens met een buikwond niet meer zonder hulp uit te kunnen komen. Voor hun Arbowet argument ben ik ook niet gevoelig want:

a: Ik lig overdag nauwelijks in mijn bed,

b: Ik wil helemaal niet door hun verzorgd worden,

c: Het bed verschonen hoeft echt niet iedere dag en kan manlief ook nog wel doen.

Enfin, ik heb nog 16 weken om de voors en tegens tegen elkaar af te wegen.........................................