Tijd voor een update
Het is weer even tijd voor een blogje.
Bastiaan is nu weer bijna 2 weken thuis. En hij doet het eigenlijk gewoon super goed! :-)
Beetje bij beetje begint nu ook bij mij het vertrouwen in hem weer te groeien, dat hij nu daadwerkelijk weer in orde is.
Die 9 weken ziekenhuis hebben er flink ingehakt, meer dan dat ik eerst dacht.
Daarom ben ik nu ook voor mezelf aan het praten geslagen bij een psycholoog. Niet omdat ik het niet trek, maar puur omdat ik het van me af wil praten. Ik merk dat ik er wat aan heb.
Langzaam vind ik ook weet het ritme thuis met 2 kids, wel zo prettig.
Wel veel afspraken steeds voor bastiaan, controles kinderarts, controles wkz, logopedie, fysiotherapie , iedere week bloed prikken.
Maar oh, wat ben ik blij dat mijn mooie kereltje weer thuis is. Het was zo onwerkelijk in het begin. Er zijn echt wel momenten geweest waarop ik bang was dat we hem helemaal niet meer thuis zouden krijgen.
Dankbaar ben ik vooral voor de vrouw die bastiaan geopereerd heeft. Na de operatie spraken we haar een aantal keer en dan zeg je dank u wel voor alles. En dan lijkt het woord dank je wel zo idioot klein. Ze heeft hem gewoon zijn leven terug gegeven, en nu weet ik dat dat haat werk is en dat ze daar prima voor betaald wordt, maar ik ben haar zoooooo enorm dankbaar.
Liefs
reacties (0)