Eindelijk met verlof

In mijn laatste blog schreef ik over te hoge bloedsuikers en een baby met een ruime buikomtrek. Blijkt dus toch zwangerschapsdiabetes te zijn :-(
Het is goed te managen met een aangepast dieet en hoef geen insuline te spuiten, maar een koekje eten of een glaasje sap drinken is er niet meer bij. Ik moet bij alles nadenken hoeveel koolhydraten erin zitten, hoeveel ik al heb gegeten en hoe laat het is; wanneer ik het laatst mn bloedsuiker heb gemeten. Dat is niet zo leuk :-(
Daarnaast is m'n kleine jongen al niet zo klein meer. Hij zit net boven de bovenste groeilijn, maar hopelijk blijft hij daar. Een nog grotere stijging of daling in de groei zou ook niet goed zijn, maar het wordt iig een flinke baby. Ik word ingeleid bij 38 weken, waarschijnlijk. Dat is rond 1 november.

Mijn eerste bevalling was een keizersnede, dus ik mocht kiezen voor nog een keizersnede of vaginale bevalling. De keizersnede vond ik zeer heftig om van te herstellen, het is toch een grote operatie en daarnaast de zorg voor een minibaby en borstvoeding geven was gewoon best veel. Daarom wil ik heel graag een voorspoedige, gezonde batuurlijke bevalling proberen :-) Als de bevalling wordt ingeleid (met een katheter en ballonnetje), heb je er natuurlijk altijd meer kans op dat de weeën niet goed op gang komen. Weeënopwekkers vind ik niet zo'n fijn idee, omdat als het te snel gaat, dan kan het littekenweefsel van de keizersnede op mijn baarmoeder scheuren. Dat kan overigens sowieso maar de kans is heel klein: 0,7% zonder weeënopwekkers, 1% met weeënopwekkers.

Ik blijf het een lastige keuze vinden tussen natuurlijk bevallen en keizersnede, en ergens hoop ik dat de beslissing gewoon voor mij wordt gemaakt: de bevalling begint gewoon en dan moet je er wel in mee, of er is iets anders aan de hand en dan wordt het gewoon een keizersnede omdat er geen andere optie is. Het zou toch vreselijk zijn als er iets mis zou gaan tijdens een natuurlijke bevalling, want dan zou ik me altijd schuldig voelen dat ik niet voor een keizersnede heb gekozen. Als ik echter kies voor een keizersnede, wat ook miet zonder risico's is, zal ik balen tijdens het herstel dat ik een natuurlijke bevalling niet geprobeerd heb en niet weet of dat gewoon prima was gegaan.

Het is hoe dan ook geen goed idee om bang te zijn, want dat blokkeert de bevalling :-p Makkelijker gezegd dan gedaan!

Mijn buik is al behoorlijk groot, ik krijg er in ieder geval de heeeele tijd commentaar over. Ik ben het ook zat om er steeds maar excuses voor te geven. Ik zeg gewoon: nee hoor de baby komt nog niet, pas over 6 weken. De vrouw bij de stomerij hoeft helemaal niet te weten dat ik zwangerschapsdiabetes heb etc etc. Maar feit is wel dat het een relatief grote baby is, ik heb relatief veel vruchtwater, het is mn tweede, het is een jongetje (die zijn vaak groter) en hij heeft een grote papa. Dat alles helpt niet mee :) Behalve dat zn buikomtrek ruim is, is hij ook lang en zn hoofdomtrek is ook groter dan gemiddeld.

En ik ben sinds woensdag met verlof dus kan ik aan de slag met het geboortekaartje, vluchtkoffer, wou nog een fotoalbum maken, spelen met mijn dochtertje van bijna twee, de vriezer vullen met makkelijk eten.... Iemand nog meer ideeën voor de komende maand? :)