Gedichtje

Ik had vanmorgen vroeg een paar regeltjes in mijn hoofd en heb daar een gedichtje van gemaakt. Dit is zoals ik het persoonlijk ervaar en vroeger ervaren heb. Puur mezelf dus.

Wonderen bestaan.

Als je nog jong bent lijkt het zo gewoon
Je krijgt een dochter of een zoon
Je vindt het eigenlijk niet zo heel erg bijzonder
Maar het is een blijft een wereldwonder.

Dan wordt je ouder en het verlangen laait weer op
Je krijgt het niet meer uit je kop
Maar dan blijkt het niet allemaal zo makkelijk meer te gaan
Je leven komt in het teken van vruchtbaarheid te staan.

Maanden gaan voorbij en elke maand een traan
Om te slikken en vooral weer door te gaan
Ergens in je vertelt een stem dat je je wens moet vergeten
Dat je moet los laten waar je je zo in hebt vast gebeten

Dan komt er een maand die je eigenlijk niet meer had verwacht
Je bent zwanger, wie had dat ooit gedacht
In je lichaam voltrekt zich het wonder,
En dit keer ervaar je het als zeer bijzonder.